Andrew Pyper (1968) is geboren en getogen in Stratford, Ontario - Canada. Hij studeerde Engelse literatuur en rechten o.a. aan de McGill universiteit in Montreal. Hij had aspiraties om schrijver te worden, maar had nooit verwacht dat hij hiermee ooit zijn brood zou kunnen verdienen. Pyper wilde aanvankelijk jurist worden, maar door zijn schrijftalent en zijn succesvolle debuutroman zag zijn toekomst er anders uit.
Voor de verschijning van zijn eerste boek publiceerde hij al in tijdschriften en kranten. Zijn eerste boek was een bundel korte verhalen getiteld ‘Kiss me’. Dat bracht hem succes en in eigen land noemde men hem een ‘coming star’. Dat gaf zelfvertrouwen en hij besloot een roman te schrijven. ‘Ik dacht: misschien lukt het.’ Het verhaal van ‘Verdwenen meisjes’ zat al in zijn hoofd. Een deel van de ontstaansgeschiedenis is verklaard door zijn fascinatie voor vermissingen in het immens grote land Canada. Hij trok naar Ontario en schreef daar een gedeelte van dit boek. Voordat ‘Verdwenen meisjes’ in Canada verscheen waren de rechten al aan enkele landen verkocht. Het werd in meerdere talen vertaald en was een groot succes. De recensies waren lovend en hij kreeg de ‘Arthur Ellis Award for Best First Novel’. In Nederland beloonde de VN thrillergids Pyper met de maximaal haalbare 5 sterren.
Wie waren de voorbeelden voor Andrew Pyper? Hij is een Canadees en schrijvers uit eigen land dienen als referentiekader. Hij houdt van de korte verhalen van Alice Munro die zich overwegend afspelen in Ontario. Daar groeide de schrijver zelf op. Daarnaast heeft hij bewondering voor Margaret Atwood die zich aan meerdere genres heeft gewaagd. Zo schreef ze naast romans ook misdaadromans. ‘Ik ben in Canada geboren, woon er en ik heb een Canadees paspoort. Zonder twijfel zijn er een aantal preoccupaties in mijn werk die vaak in verband worden gebracht met Canadese schrijvers – de relatie van het individu tot zijn omgeving, de zoektocht naar identiteit in de ‘nieuwe wereld’ en het verschil tussen stad en platteland.
Het verhaal is het belangrijkst. Andere thema’s zoals politieke of filosofische kwesties zijn hiervan afgeleid. ‘
De schrijver hecht er weinig waarde aan dat zijn boeken in een bepaald genre worden geplaatst. Pyper wil een spannend en goed verhaal schrijven.
Zijn boek' The Trade Mission' riep associaties op met de film ‘Deliverance’. Een man doet pogingen te overleven in de onhergzame natuur.
In zijn laatste boek ‘Vuurstorm’ is de schrijver op zoek naar de betekenis van de onherbergzame natuur in relatie tot vuur. Een bosbrand diende als context voor de uitwerking van de karakters. 'Alles valt weg bij een brand. Alles wat we ophouden, kleine leugens of dagelijkse beslommeringen. Elk personage in 'Vuurstorm' wordt door het vuur, door de actie geconfronteerd met zichzelf. Interactie telt niet meer.'
Andrew Pyper heeft veel research verricht voor ‘Vuurstorm’ en hij heeft veel geleerd over het ‘gedrag’ van vuur. 'Het gaat sneller bergopwaarts dan bergafwaarts. Het kan een winter lang smeulen om daarna in het voorjaar weer tot uitbarsting te komen. En een bosbrand is heet genoeg om een gouden ring aan een vinger te doen smelten.'
Door research is zijn kennis met talrijke anekdotes en kennis verrijkt.
Voor deze research heeft hij een aantal zomers doorgebracht in Yukon. Hij houdt van het gebied en hij heeft beren ontmoet. Meer dan 50. Een paar keer waren ze iets te gevaarlijk dichtbij. Deze ervaringen waren mede de inspiratiebron om in ‘Vuurstorm’ de wereld van de beer te beschrijven.
'Bij dieren zie je tijdens een bosbrand dat alleen fundamentele zaken gaan tellen. Het overleven, de bescherming van de soort en oeroude instincten komen tot uiting.
UIteindelijk gaat het in een dergelijke situatie om prioriteiten die er echt toe doen. Soms vergeet je dat in de huidige tijd. Dat gevoel wilde ik vangen. Dieren hebben er vanuit instinct meer voeling mee.
Ik hoop dat Vuurstorm in meerdere genres past: een avonturenroman, een misdaadroman of een liefdesverhaal.
Voor mij is het meest belangrijke de uitwerking van de karakters. In ‘Vuurstorm’ zijn het er relatief weinig en ik heb geprobeerd ze goed neer te zetten. MIjn voorkeur ligt bij de uitwerking van personages.
Schrijfervaring maakt het schrijven van een volgend boek gemakkelijker. Anderzijds wordt het steeds moeilijker. Het schrijfproces herken je, dat heb je al eens meegemaakt. Maar het moeilijke is toch het bedenken van iets nieuws dat de moeite waard is. De laatste tijd ben ik overwegend in mijn woonplaats geweest. Misschien dat mijn volgende boek zich dichterbij huis afspeelt. '