Jeroen en Chantal van der Schaaf vertrekken met hun tweeling naar Turkije. Een all-inclusive vakantie gaat het worden. Eten en drinken zoveel je wilt voor een vast bedrag.
Aanvankelijk hebben ze het naar hun zin totdat er iets vreselijks gebeurt. De tweeling verdrinkt in het zwembad. Het echtpaar verliest hiermee uiteraard de bodem onder het bestaan en ze kunnen elkaar niet meer bereiken.
Op een dag doet Chantal een ontdekking en komt de dood van haar kinderen in een ander daglicht te staan. Wat is er mis met die grote hotelketen?

All-inclusive leest gemakkelijk, binnen een paar uur is het boek uit. Naar mijn idee past de benaming chick-lit beter bij dit verhaal dan het begrip misdaadroman.
Een plot is eigenlijk niet of nauwelijks aanwezig en weinig opzienbarend. Het is mij trouwens niet duidelijk waarom dit boek onder pseudoniem is geschreven, er wordt namelijk weinig nieuws onthuld over de vakantiebranche. Wat of wie vreest de schrijver of schrijfster?

Het verdriet en de consequenties van het verlies van de kinderen worden integer beschreven. In dit deel staan de betere passages.
Maar helaas komen sommige karakters te weinig tot leven. De schoonmoeder is een boze vrouw die haar volwassen zoon graag weer onder haar vleugels wil platdrukken ondanks het feit dat hij al een jaar of tien getrouwd is. De zwager is van het ergste soort en zo komen er meer personages en situaties voorbij die niet overtuigen. Daarnaast zijn er een paar zijlijntjes die geen functie hebben in het verhaal. Het taalgebruik is soms te dik aangezet waardoor het zijn doel voorbij schiet.
Als misdaadroman overtuigt All-inclusive niet. Er is nauwelijks sprake van een plot en er is weinig spanning.
Een goed thrillerdebuut? Nee. Misschien als chick-lit wel geslaagd?