Rotterdam, een wijk waarin huizen staan die gesloopt gaan worden. De hoofdpersoon is onderwijzeres in het basisonderwijs. Ze houdt van Erwin, maar hij zet haar aan de kant en vertrekt voor een reis om de wereld. De onderwijzeres weet niet dat ze de belangstelling heeft gewekt van een schaakleraar met psychopathische trekken. Hij vindt haar de perfecte vrouw voor zijn plan en neemt haar leven totaal over. De onderwijzeres probeert te ontsnappen en alarm te slaan maar niemand wil haar geloven. Ze zoekt wanhopig naar een oplossing om haar vrijheid terug te krijgen.

‘Een echte vrouwenthriller met verrassend slot’, zo meldt een recensie. Wat is een echte vrouwenthriller? Een thriller met veel relationele besognes? Een thriller met veel vriendinnen en herkenning? Een thriller waarin de problematiek rondom een vrouw of vrouwen centraal staat? Het laatste is wel van toepassing op Nr. 19. Voor mij kwam het eind van dit boek trouwens niet als een verrassing.

De geloofwaardigheid van het gedrag van de hoofdpersoon is niet altijd even overtuigend. Haar onderwerping aan de man wordt tot op zekere hoogte aannemelijk gemaakt, van de andere kant ziet de lezer voortdurend mogelijkheden om te ontsnappen aan die overheersing. Dan is de vraag waarom ze dat niet doet. Hetzelfde geldt voor de allesoverheersende kinderwens en de vervulling hiervan.

De positieve kanten van nr. 19 zijn dat het een vlot geschreven verhaal is dat gemakkelijk leest. Daarnaast weet de schijfster de spanning er goed in te houden. Nr. 19 bevat scènes die beeldend beschreven zijn waardoor – vermoedelijk vooral voor vrouwen – emoties als walging en angst zeer herkenbaar zijn. Misschien dat het boek daarom als vrouwenthriller is gekwalificeerd?
Een goed debuut.