naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z |
Nachtschade (2002) Karin Slaughter ****
Goed opgebouwd


'Nachtschade' van Karin Slaughter is een zeer spannend boek. Het is moeilijk om het weg te leggen. De hoofdpersoon uit het verhaal is Sara Linton, arts patholoog-anatoom. Het speelt zich af in Grant County, een stadje in het zuiden van Amerika. In dit stadje vindt een gruwelijke moord plaats op een blinde vrouw. Jeffrey Tolliver, hoofd van de politie en tevens de ex van Sara, staat voor een zware opgave. Daarnaast is een hoofdrol weggelegd voor Lena, zuster van het slachtoffer.

Ik vind het boek goed opgebouwd. Het geheim van Sara wordt pas halverwege het boek onthuld. Hierdoor valt een aantal zaken op hun plek. Het werpt ook een ander licht op het mislukte huwelijk tussen Sara en Jeffrey. Ook Lena, aanvankelijk alleen maar een vervelende dwarsligger, wordt sympathieker als je de achtergronden van haar grillige persoonlijkheid begrijpt. De scenes waarin de dader 'bezig' is met zijn slachtoffer zijn gruwelijk en beangstigend. Zelf ben in nooit zo'n liefhebber van een te gedetailleerde beschrijving van geweldsscenes. De uiteindelijke ontmaskering van de dader was voor mij niet echt verrassend.

Toch krijgt het boek 4 sterren. Allereerst omdat het razend spannend en goed geschreven is. De karakters van de hoofdpersonen komen goed uit de verf en krijgen steeds meer diepte. En het verhaal is boeiend. Nachtschade is het eerste boek uit een trilogie. Ik ga zeker de andere twee boeken lezen. .

Zoenoffer (2003) Karin Slaughter ****
Een verontrustend boek


Zoenoffer, is het tweede boek in de Sara Linton-trilogie. Het derde boek zal in september 2003 verschijnen in de Verenigde Staten. Het eerste boek heet Nachtschade. Ik heb eerst Nachtschade, gelezen en daarna Zoenoffer, en na het lezen van het laatste boek lijkt mij dat een wenselijke volgorde. Waarom? Omdat ik me kan voorstellen dat onderwerpen die aangeroerd worden meer bedding en diepgang krijgen als je het eerste deel gelezen hebt. Met dit boek op de achtergrond krijg je meer inzicht in de volgende kwesties: de grote trauma's van Lena, de relaties tussen Jeffrey en Sara, de relatie tussen Lena en haar oom en de rol van Lena's overleden zus in het geheel. Sommige delen uit een reeks kun je prima als losse, op zichzelf staande boeken lezen. Dit vind ik bij de Sara Linton serie veel minder het geval. Zoenoffer is een verontrustend boek over het kwade in de mens. Karin Slaughter verwoordt menselijk leed waarvan ik verschoond zou willen blijven of waarvan ik niet wil weten dat het bestaat. In die zin doet het boek denken aan de Kay Scarpetta reeks van Patricia Cornwell. Het boek gaat onder andere over onherstelbaar leed dat kinderen aangedaan wordt. Ik vind dit binnen misdaadliteratuur altijd een heikel thema. Toch heeft Karin Slaughter dit onderwerp, naar mijn mening, integer uitgewerkt.

Daarnaast gaat dit boek ook de rol van slachtoffer die tot dader wordt. En wat ik het meest knap uitgewerkt vind, is hoe opgelopen schade zijn weg vindt in onverwachte vorm. Karin Slaughter is zeer bedreven in het zichtbaar maken van dit soort mechanismes. Maar ze kan ook heel goed een beschadigd menselijk gevoelsleven weergeven.En wie zoekt naar een diepere laag, wordt ook bediend. In wezen worden aloude thema's aangeroerd zoals: levensdrift versus doodsdrift, moraliteit versus immoraliteit, macht in relatie tot afhankelijkheid en overheersing tegenover onderdrukking. Wederom een knap geconstrueerd boek over een onthutsend thema.

Maar daarnaast is het ook gewoon een heel spannend boek met een 'cliffhanger', waardoor ik zeer benieuwd word naar het derde deel. Dat zal ik zeker aanschaffen als het in de boekhandels ligt.

Een lichte koude huivering (2003) Karin Slaughter ***
Direct en rauw


Het derde boek van Karin Slaughter is verschenen. Ik wist zeker dat ik het wilde kopen omdat ik de twee voorgaande boeken opmerkelijk vond. We komen de hoofdpersonen Sara, Jeffrey en Lena weer tegen in verschillende buitengewoon gevaarlijke situaties. Deze keer speelt het verhaal zich grotendeels af op de campus van de universiteit. Er worden mensen vermoord. Of was het toch zelfmoord? De zus van Sara, Tessa, wacht een gruwelijk lot. Ingrediënten te over om er weer een spannend verhaal van te maken.

Dat is Karin Slaughter zeker gelukt. Het is een boek dat boeit en dat dwingt om verder te lezen. De hoofdpersonen worden in Een lichte koude huivering verder uitgewerkt en hun ontwikkeling past in de lijn van de twee voorgaande boeken. Het taalgebruik van Slaughter is direct en soms plat. Daarvoor kiest ze. In het verhaal heeft dit een functie: het maakt de stijl direct en rauw. Het is zeker knap wat de schrijfster presteert, daarover heb ik geen twijfel.

Toch worden de bloederige details en spectaculaire gebeurtenissen me soms een beetje te veel. Het lijkt wel alsof alles uit de kast gehaald moet worden. Soms zou je wensen dat er een keer een ‘gewoon’ mens in Grant County rondloopt. Het lijkt wel alsof iedereen karakterafwijkingen heeft, een bruut is of een traumatisch verleden heeft.

Een lichte koude huivering riep op sommige momenten bij mij afschuw en afgrijzen op, met name bij onsmakelijke details of gewelddadige momenten. Voor mij mag het wel ‘ietsje minder’. Misschien dat de schrijfster dan ook andere emoties, bijvoorbeeld ontroering, weet op te roepen. Het plot vond ik niet echt geweldig. Karin Slaughter gooit het, naar mijn smaak, iets te veel op groot en veel. Spannend? Dat wel.