naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z

De weg naar Callisto (2007)- Torsten Krol ** (Roman)

De lotgevallen van een minderbegaafde man.

Odell Deefus is de hoofdpersoon uit De weg naar Callisto. Hij is een man die niet vooraan heeft gestaan toen de grijze hersencellen werden uitgedeeld. Dat weet hij van zichzelf. Deze Odell strandt in Kansas, in Callisto County. Hij was op weg om zich aan te melden voor het Amerikaanse leger. Zijn auto heeft het begeven bij een afgelegen huis. De bewoner is aanvankelijk argwanend – wie is deze vreemde gast – maar verschaft hem onderdak. Dit is het begin van een reeks avonturen die het leven van Odell Deefus grondig in de war schoppen.

De Weg naar Callisto is een roman. Het is geen misdaadroman, hoewel er wel misdaad in voorkomt. Het boek verhaalt over de soms doldwaze avonturen van Odell Deefus. De auteur laat de stem horen van een minderbegaafde man. Dit is ook merkbaar in zinsconstructies en de taal van het boek. Dit is soms verwarrend. Verleden tijd en tegenwoordige tijd lopen bij tijd en wijle merkwaardig door elkaar. Vanuit het gezichtspunt van Odell is dit begrijpelijk, maar voor de lezer is het : wennen. Het verhaal wordt hierdoor soms houterig verteld.

De weg naar Callisto is een boek waarin veel gebeurt. Odell Deefus werkt zichzelf regelmatig in de nesten. Zijn omgeving lijkt te bestaan uit mensen die vooropgezette opvattingen hebben waardoor de waarheid maar één kant op kan. Je ziet wat je wilt zien, je hoort wat je wilt horen. Eigenlijk is de omgeving dommer dan Odell Deefus zelf. Er komen karikaturen langs. Een televisiedominee, een FBI-agent, een kleine crimineel en een corrupte senator. Soms wordt het Amerikanisme gehekeld in de vorm van milde spot.   
De grondtoon van het boek is humoristisch en hekelend, hoewel het type humor waarschijnlijk niet iedereen zal aanspreken.

Odell Deefus gaat leven maar Odell Deefus ontroert te weinig. Dit is een minpunt in de karakteruitwerking. Een dergelijk personage is geknipt om ook  ontroering op te wekken.  
Odell Deefus heeft mij veel minder geraakt dan bijvoorbeeld Christopher, de hoofdpersoon uit 'Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht' van Mark Haddon of 'Forrest Gump' uit de gelijknamige film. Beide zijn eveneens personages met een handicap.
De kracht van het boek is dat er voortdurend iets gebeurt. In die zin is het een levendig boek met  rare verwikkelingen en karikaturale personages.
Al met al een roman met sterke en minder sterke kanten.

De weg naar Callisto