‘De stijldanser’ is het debuut van Menno Lindeman. Op de omslag staat dat het een literaire thriller is. In ‘De stijldanser’ maken we kennis met Tjalling Broersma, een stijve hoofdredacteur van een landelijk ochtendblad die idolaat is van stijldansen. Hij wil zijn krant blijven positioneren op de markt en heeft goed geluisterd naar pleitbezorgers van het nieuwe management. Zijn huwelijk is sleets geworden en het echtpaar heeft de zorg voor de dochter netjes onderling verdeeld. Dan komt de spannende en jonge Désirée Dercksen de krant versterken. Ze heeft een uitgebreid sociaal netwerk en weet in een mum van tijd een aantal politieke schandalen aan het licht te brengen. Dat past naadloos in de gewenste nieuwe koers die Tjalling Broersma voor zijn krant in gedachten heeft. Een andere, zijdelingse, rol wordt vertolkt door Zinni, een tieneridool met charismatische trekjes.

Ik vond ‘De stijldanser’ een onderhoudend boek. Het geeft op soms karikaturale wijze een beeld van het leven in het huidige Nederland. De hoofdpersonen zijn zo af en toe wel karikaturen, maar ikzelf vond dit geen bezwaar omdat het komische en herkenbare taferelen oplevert. Het gekonkel tussen journalisten onderling wordt met humor in beeld gebracht. Ook leest het boek prettig en het is toegankelijk.

Hoewel het geen thriller is in de gebruikelijke zin van het woord wist Menno Lindeman bij mij te bereiken dat ik benieuwd was naar de afloop en in snel tempo verder las. In eerste instantie vond ik het slot een beetje onbevredigend, maar bij nadere beschouwing viel een deel van dit bezwaar toch weg. Ik vind dit overigens geen literaire thriller.

Al met al een lekker leesbaar boek van eigen bodem, ontspannend, onderhoudend en met een vette knipoog naar de huidige tijd. Wat mij betreft, een geslaagd debuut.