Matti Y. Joensuu is in eigen land – Finland – een bekend schrijver. Hij won meerdere literaire prijzen en de Finse variant van ‘de Strop’ voor Het duivenritueel. De auteur was politieman en dus kent hij het werk van binnenuit. Wie zoekt op zijn naam op internet stuit op meerdere verfilmingen van zijn boeken.

In Het duivenritueel  is een hoofdrol weggelegd voor een politieman genaamd Harjunpää. Hij is inspecteur in Helsinki en een belangrijk personage in de misdaadromans van Joensuu.

Aan het begin van het verhaal wordt hij opgeroepen om naar een huis te gaan waar een verwarde man al geruime tijd samenwoont met zijn reeds overleden moeder. Een andere  ‘case’ betekent afreizen naar de metro van Helsinki waar iemand zelfmoord heeft gepleegd. Deze beide zaken gaan Harjunpää niet bepaald in de koude kleren zitten vanwege gruwelijke details.
Een ander verhaalperspectief vormt het verhaal van twee jongeren. Lena en Matti hebben gezamelijk dat hun jeugd liefdeloos is geweest. Ze herkennen elkaar als lotgenoten en trekken veel samen op. Lena raakt in de ban van een soort priester die op haar een helende werking heeft. Ondertussen weten ze allebei niet dat ze in de gaten worden gehouden door een seriemoordenaar.

Een seriemoordenaar? In Helsinki? Dat komt toch in het echt zelden voor…?!.
Matti Y. Joensuu heeft er geen doorsnee Amerikaanse seriemoordenaar van gemaakt waardoor het verhaal aan geloofwaardigheid wint.
Joensuu vertelt zijn misdaadverhaal vanuit verschillende perspectieven. Vanuit meerdere inspecteurs, vanuit de moordenaar, vanuit jongeren en vanuit een vader. In het begin is het even wennen aan de stijl en het schakelen, maar eenmaal in het verhaal gekomen kosten de overgangen nauwelijks moeite. Dan ontvouwt zich namelijk een bijzondere vertelling over Helsinki en zijn –deels gestoorde - bewoners. Speurder Harjunpää blijkt een sympathieke man die gruwelijke zaken meemaakt. Toch weet de auteur deze dusdanig te formuleren dat er geen sprake is van ‘sensatiezucht’.
De beide jongeren die beschreven worden,  hebben als achtergrond een liefdeloos gezin. De verwoestende werking  van onveiligheid, egocentrisme van ouders en geweld worden schrijnend geschetst. Daarnaast vormen gekte, godsdienstwaanzin en paranoïde denkbeelden belangrijke ingrediënten. Soms indringend, vaak spannend en vooral voorzien van mooi taalgebruik.

Dat alles maakt Het Duivenritueel tot een aanrader. ‘Er bestaan alleen goede en slecht boeken’, zo luidt een uitspraak. Duivenritueel is een goed boek van een Finse auteur die in Nederland nauwelijks bekendheid geniet. Mooi meegenomen dat het een misdaadroman is die ook nog spannend is.  Dit alles wordt gecombineerd met bezinning en melancholie die Scandinavische auteurs eigen lijkt te zijn.
Het wachten is op andere boeken van Matti Y. Joensuu over inspecteur  Harjunpää. Want na het proeven van de Finse smaak van Yoensuu ontstaat vanzelf de behoefte aan meer.