Anthea heeft een man die haar ontrouw is. Ze scheidt en blijft in Nederland met haar dochter. Haar ex is ook niet bepaald trouw in het betalen van zijn alimentatie en hun dochter wil gaan studeren. Daarom besluit Anthea af te reizen naar Spanje, waar haar ex in weelde leeft. Ze koppelt er een vakantie aan vast van drie weken. Op de eerste avond wanneer ze rondsluipt in de tuin van haar ex en een poging doet hem te chanteren, wordt hij vermoord. Er zijn verschillende verdachten waaronder Anthea.

De dode dichter is de titel van dit boek. Loek Kessels heeft een vlotte pen en kan een verhaal schrijven dat vaart heeft. Je zou De dode dichter een ‘feel-good’ thriller kunnen noemen (bestaat die categorie?). Een exotische plek (in dit geval vakantie in Spanje), een relationeel verhaal met allerlei verwikkelingen, gebeurtenissen die elkaar in rap tempo opvolgen en vele verdachten. Ook mannen die in aanmerking komen als nieuwe geliefde komen voorbij.

Er is niks mis met ‘feel-good’ thrillers. Een beetje huiveren, een beetje spanning en weten dat het goed komt. Criterium blijft natuurlijk wel dat een boek goed geschreven en de plot geloofwaardig is. Hierin stelde De dode dichter mij teleur. Er is teveel sprake van toeval en het lijkt alsof de auteur erg veel kwijt moest in dit boek. Hierdoor ontstaat een soort overdosis aan : verdachten, incidenten, emoties en taalgebruik. Op de omslag staat dat het een literaire thriller is, maar ik vond het geen mooi geschreven boek. Een voorbeeld: ‘De geur van knoflook klapwiekte me tegemoet’. En zo zijn er meer voorbeelden. Anthea is nog geen week in Spanje of ze heeft al goede vrienden. Veel mensen hebben een half leven nodig om vrienden te kunnen onderscheiden van kennissen of voorbijgangers.

De ontknoping verraste mij niet. ‘ Eind goed al goed’ zie je aankomen evenals de romance met een ‘lekker ding’ die voorheen door Anthea gewantrouwd werd. Als het al iets wordt tussen die twee dan valt er een boel te bespreken. Al met al vond ik dit een te geconstrueerd boek met teveel verwikkelingen en geen sterk plot. De twee sterren zijn te danken aan de vlotte schrijfstijl van Loek Kessels. Want het boek leest bijzonder rap weg.