Bijna elk jaar publiceert René Appel een misdaadroman. Deze keer is de titel Van twee kanten. De cover wordt gesierd door de afbeelding van een vrouw, een herkenbare omslag van uitgeverij Ambo Anthos.

Deze keer is Fransien Wagtendonk de hoofdpersoon. Ze is doktersassistente. Op de begrafenis van haar vader maakt ze kennis met Rob Laarman. Het klikt, de vonk slaat over en binnen korte tijd is het stel getrouwd. Fransien weet niets van het verleden van Rob en ook de kinderen uit zijn vorige huwelijk blijven voor haar verborgen. Is er iets vreemds aan zijn persoonlijke geschiedenis? Wat heeft hij te verbergen? De twijfels van Fransien nemen langzamerhand toe en haar overbuurvrouw Tosca voedt deze twijfels. Maar welke belangen heeft Tosca eigenlijk?

Drie personages staan centraal. Fransien, Rob en de lesbische Tosca. Zoals altijd leest een boek van René  Appel weer bijzonder soepel. Kenmerken van eerdere boeken zijn ook in dit verhaal aanwezig. Het gaat over gewone mensen en rampspoed, over goedgelovigheid, bedrog, verraad en situaties die steeds verder uit de hand lopen. Politiemensen spelen een zijdelingse rol. De psychologie van de hoofdpersonen staat centraal: hun angsten, emoties, drijfveren en motieven. De verhalen van de auteur lijken vaak zo bedrieglijk gemakkelijk opgeschreven.

Hoofpersoon Fransien is een goedgelovige vrouw die op zoek is naar geborgenheid. Ze is eenzaam en heeft geliefden verloren. Dat verklaart waarom ze als een blok valt voor Rob. Misschien wordt haar naïviteit iets teveel benadrukt maar de werkelijkheid is waarschijnlijk erger. Haar kwetsbaarheid verklaart haar willoosheid waarvan meerdere mensen misbruik maken. Tot het eind hoopt de lezer – wellicht tegen beter weten in – dat het gewone dagelijkse leven met een partner en gezin haar zal toelachen. Identificatie met het personage Fransien is gemakkelijk. Dit siert de schrijver.

René Appel beschrijft het verhaal vanuit meerdere invalshoeken en kruipt ook in de huid van een bedrieger. Deze voortdurende switch is voor de lezer gemakkelijk te volgen. De spanning houdt diezelfde lezer alert en maakt hongerig naar meer. Tot de laatste bladzijde blijft de spanning gehandhaafd en het slot verrast.
Alweer een appetijtelijke Appel. Hapt lekker weg en zorgt na afloop voor een voldaan gevoel. En... genomineerd op de longlist voor De Gouden Strop 2010.