naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
De verborgen glimlach (2003) Nicci French ***
De start van het boek is geweldig


Het zal niemand ontgaan zijn dat ‘De verborgen glimlach’ van Nicci French is verschenen. Ik heb hun vorige boeken verslonden en was erg benieuwd naar de nieuwe 'NF'. Deze nieuwe Nicci French is wederom spannend. Ik heb het verhaal in één ruk uitgelezen. De start van het boek is geweldig en heeft veel vaart. In het verhaal spelen Miranda en Brendan de hoofdrol. Het gedrag van Brendan, die voortdurend grenzen overschrijdt en infiltreert in de leefwereld van Miranda, werkt beklemmend. Deze dreiging wordt goed op de lezer overgebracht.

Het thema ‘obsessie’, dat in meerdere boeken van Nicci French een rol speelt, wordt geloofwaardig beschreven evenals het voortdurend omdraaien van dader- en slachtofferrol. Na de flitsende eerste helft is de vaart in het laatste deel minder om zich aan het eind weer enigszins te herstellen. De ontknoping tot slot vond ik goed bedacht. En dan enkele kritiekpunten.

Er komt veel herhaling voor in dit boek. Er wordt regelmatig gegeten, vooral eigentijdse Italiaanse gerechten. Dit doet enigszins trendy of geconstrueerd aan. Ook gaat men wel erg vaak in bad. Wat ik jammer vind, is dat dit boek niet geschreven is vanuit meerdere perspectieven. Bij vorige boeken van Nicci French was dit wel het geval. Het verhaal wordt nu uitsluitend vanuit Miranda verteld. Zou een invalshoek vanuit bijvoorbeeld Brendan niet erg interessant geweest zijn? Het karakter van Miranda is goed uitgewerkt. Dit vind ik in mindere mate het geval bij de familie van Miranda en Brendan. Ik vond dit dan ook niet de beste Nicci French. Ondanks deze punten van kritiek blijft overeind dat dit weer zeer spannende lectuur is. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Het blijft knap wat dit duo blijft presteren!

Vang me als ik val (2005) Nicci French ***

Pakkende schrijfstijl


In Vang me als ik val staat Holly centraal. Ze leeft voor zichzelf, niet voor een ander en veroorzaakt continue chaos. Vrijheid - blijheid, lijkt haar devies. En: neem vooral geen verantwoordelijkheid voor je daden. In het begin van het verhaal kon ik weinig sympathie opbrengen voor Holly maar naarmate het verhaal vordert neemt dit toe doordat meer inzicht ontstaat in haar gedrag. Vanuit Holly wordt het eerste deel van het verhaal verteld. De beschrijvingen vanuit haar persoon zijn: zenuwachtig, hectisch en in een up-tempo. Dit past overigens goed bij dit type personage. Als lezer word je meegesleurd in deze stroom. Dat het ergens fout moet gaan voel je ook aan de schrijfstijl. In het laatste deel van het boek neemt een andere persoon de rol van verteller over. Dan volgt een meer beschouwend deel en is er een plotontwikkeling. Het tempo blijft er goed in en de behoefte koortsachtig te lezen bleef ook hier voor mij overeind. Maar, dan is het boek uit en ga je beschouwen.

Enerzijds. Een hectisch en een wervelend boek dat dwingt tot verder lezen. Het komt vaak dichtbij door het inbrengen van alledaagse ervaringen. Anderzijds. Een gezocht plot en een verhaal waarin toeval een grote rol speelt. Zo was de rol van ‘de stalker’ voor mij niet overtuigend. Het personage krijgt geen gezicht en motieven worden niet zichtbaar of verklaarbaar. De vrienden van Holly hebben iets van kritiekloze meelopers waardoor ze een beetje fletse zijkarakters worden. Door meer tegengas zouden ze beter uit de verf komen. Al met al vind ik dit een toegankelijk boek met een fiks tempo en een pakkende schrijfstijl. Een garantie voor enkele uren vermaak van goede kwaliteit. Daarna viel voor mij het doek.

Verloren (2006) Nicci French **
Veel in weinig tijd.

Het is december en Nina Landry staat op het punt om op vakantie te gaan naar Florida met haar kinderen. Het is een bijzondere dag want ze wordt 40 jaar. Als verrassing heeft haar dochter een surpriseparty georganiseerd en veel eilanders komen langs. Nina woont namelijk op Sandling Island. Het tijdstip voor het inchecken op het vliegveld nadert. Maar waar is haar dochter Charlie? Ze komt alsmaar niet opdagen.

De kleine gemeenschap van het eiland fungeert als decor voor een verhaal over een ernstig verontruste moeder die zelf het heft in handen neemt om haar dochter op te sporen. Hoezo alles overlaten aan de politie? Ze neemt initiatief en lapt alle regels van redelijkheid aan haar laars, het enige dat telt is het vinden van haar dochter.
Nicci French beschrijft een enerverende zoektocht die een korte tijd beslaat en moeder Nina van dichtbij volgt. Dat is knap gedaan en de passages zijn goed geschreven en spannend. Geen rare zinnen, geen onnodige details, niet teveel woorden en geen overdreven emoties waardoor een thriller soms zo uit balans kan raken.

Enkele kritiekpunten. De afloop is niet verrassend en de politiemensen komen uit de verf als een stel dumbo’s. Dit doet geconstrueerd aan. Het lijkt alsof zij plaats moeten maken om Nina ruimte te geven.
Gebeurtenissen volgen elkaar op in een vlot tempo maar bij de ontknoping speelt toeval een te grote rol. Het eind is niet verrassend.
Dit is niet het beste boek van dit echtpaar. Dat ze goed schrijven staat voor mij buiten kijf.
De spanningopbouw en het verrassingselement waren in sommige vorige boeken beter in balans. Erg dichtbij en weinig tijd lijkt bij dit boek te passen. Misschien een vingeroefening?