Een jonge man en een jonge vrouw, Richard en Lelia, zijn verliefd. Zij raakt zwanger, is er erg blij mee en hij weet er eigenlijk niet zo goed raad mee. Een andere vrouw komt in beeld : Sylvie. Ze dringt hun leven binnen via mailtjes en bezoeken. Langzamerhand betovert ze de man en heeft invloed op de vrouw. Met als gevolg dat een relatie op zijn grondvesten schudt. Sylvie achtervolgt, stalkt en duikt overal op.

Een erotische thriller, zo las ik ergens. Dat klopt deels. Er zijn vrij veel erotische passages die soms mooi beschreven zijn, maar de thrillerelementen zijn, naar mijn smaak, te weinig aanwezig. Ik vond het overigens wel een goed geschreven boek. Een verhaal over een liefde, over invloeden van buitenaf die een relatie kunnen doen wankelen en over een man die eigenlijk niet klaar is voor het vaderschap.
De echtgenote uit het verhaal – Lelia – heeft jeugdervaringen die nog steeds onderhuids sudderen en invloed uitoefenen op haar gemoedstoestand.

In het verhaal stoorde mij de rol van de mannen. Ze komen nogal dom over en willen eigenlijk maar één ding. Daardoor lijkt het wel alsof hun verstand het begeeft op het moment dat seksuele gevoelens gaan spelen. Dan ontstaan warhoofden die alleen maar door emoties worden geleid. Dat komt voor, natuurlijk, maar bij de personages in Slaap met mij kon dit gedrag mij niet overtuigen. De vrouwen komen positiever uit de verf. In dit opzicht miste ik : nuancering.
De invloed van Sylvie – de stalker – vond ik enigszins ongeloofwaardig. Dit heeft te maken met haar introductie als ‘grijze muis’. Tijdens de verloop van het verhaal vindt een forse gedaanteverwisseling plaats die ik niet helemaal kon volgen. Dat mannen als gevolg van haar aanwezigheid dusdanig hun hoofd verliezen, dat ging er bij mij met moeite in.

Al met al vond ik dit geen bijster spannend of anderszins verrassend boek. Teveel zielenroerselen en zich herhalende emoties.
Voor mij is Slaap met me meer geslaagd als erotische (ontwikkelings)roman dan als misdaadroman.