Svea Ersson won de manuscriptenwedstrijd die georganiseerd werd door uitgeverij Verbum. Dit betekende dat haar debuut Alleen Eva werd gepubliceerd.  

Eva is 32 jaar. Ze is getrouwd met Frank. Hij was oorspronkelijk haar psychiater maar het contact ontwikkelde zich tot een relatie. Frank had al twee kinderen, zij wonen bij het echtpaar in huis. Eva doet de huishouding en probeert een goede vervangende moeder te zijn voor de beide kinderen. Daarnaast bekommert ze zich om een oude buurvrouw. Het huis van deze buurvrouw brandt op een dag af en omdat Eva zo goed voor de oude mevrouw heeft gezorgd, erft ze een huis in Zweden. Dat huis wil ze wel eens bekijken en ze reist af. In Zweden aangekomen blijkt dat het een vrij vervallen huis is. Maar geen nood, Eva weet van aanpakken en krijgt hierbij hulp van een jongen genaamd Tommie. Hij is 18 jaar en ziet wel iets in Eva. Er ontstaat een relatie. Maar haar man wil toch graag dat ze terugkeert naar Nederland. Dat doet ze en ze neemt Tommie mee. Hij logeert bij het echtpaar in huis en de relatie met Tommie zet zich voort. Eva lijdt aan een dissociatieve persoonlijkheidsstoornis en haar man – de psychiater - heeft haar in het verleden geholpen om deze stoornis enigszins onder controle te krijgen. Wel met een merkwaardige vorm van therapie overigens. In Nederland (en ook in Zweden) ontvangt ze rare briefjes die haar nerveus maken. Van wie zijn ze afkomstig en wie heeft brand gesticht bij de buurvrouw?

Alleen Eva is naar mijn mening geen sterke misdaadroman. Het begin schept verwachtingen maar daarna wordt het minder. De spanning doet met regelmaat gekunsteld aan en de relatie tussen Eva, haar psychiater en Tommie is weinig levensecht. Het is ook nauwelijks geloofwaardig dat Eva zo maar de relatie met Tommie in haar eigen huis kan voortzetten. De dissociatieve stoornis wordt summier uitwerkt. Enkele deelpersoonlijkheden komen soms naar boven. Dit gebeurt pas tegen het eind van het boek. Daarvoor lijkt Eva er weinig last van te hebben. De goeden zijn een beetje te goed, de kwaden te kwaad en de psychiater is stereotype beschreven. Aan het eind heeft de schrijfster wel een opmerkelijke verrassing in petto.

Misschien zullen liefhebbers van het genre chick-lit smullen van dit boek. Wie weet. Deze lezer is in elk geval geen liefhebber van dit genre. Als misdaadroman vind ik Alleen Eva niet bijzonder geslaagd.