Het is donderdag 20 augustus 2009. In Nederland zijn vandaag tropische temperaturen gemeten.  Een mooie parallel met de jongste misdaadroman van Lieneke Dijkzeul. Het gehele boek speelt zich namelijk af tijdens een bloedhete periode in de zomer. Tot het einde van het boek want dan is er eindelijk De geur van regen die verlichting biedt.

De geur van regen is de derde misdaadroman van de hand van Lieneke Dijkzeul. Ze is een ervaren schrijfster en dat is vanaf het begin merkbaar. Uitstekende dialogen worden afgewisseld met pakkende situatieschetsen, de belevingswereld van hoofdpersonen en nauwkeurige beschrijvingen van het kleine. Daarnaast is humor subtiel verweven door het verhaal.  En het boek is ook nog eens razend spannend!

Zoals in de beide voorgaande boeken speelt inspecteur Paul Vegter een hoofdrol. Zijn medewerkster Renée, die we ook uit de voorgaande verhalen kennen, wordt het slachtoffer van een brute aanslag. Doordat ze getraind is en van zich af kan slaan, overleeft ze het. Haar aanvaller heeft haar door steken ernstig verwond en een deel van haar hoofdhuid en haar rode haren verwijderd. Het lijkt op een scalp. Renée durft, na ontslag uit het ziekenhuis, niet naar haar eigen huis uit angst dat haar aanvaller terug zal keren. Paul Vegter biedt haar bescherming aan, ze mag bij hem logeren. Niet lang daarna is een andere vrouw slachtoffer van de moordenaar die het voorzien heeft op roodharige vrouwen.

De geur van regen boeit vanaf het allereerste begin. De lezer wordt meteen in het boek getrokken door de beschrijving van een brute aanval. Lieneke Dijkzeul weet de spanning tot het eind van het verhaal te handhaven. Dat is knap want de lezer weet al vrij snel wie de moorden pleegt. Het blijft echter lang puzzelen tot het ‘waarom’ duidelijk wordt. Hierdoor wordt de spanning gehandhaafd. De geur van regen is dus veel meer een ‘whydunnit’ dan een ‘whodunnit’.

Een belangrijk thema dat op verschillende manieren terugkomt is hoe mensen omgaan met verlies. Het verlies van een partner, maar ook het verlies van jeugd, van onbekommerdheid, van toekomstperspectief of geloof. Dit onderwerp loopt als een rode draad door het boek en wordt op vele manieren uitgewerkt. Paul Vegter bijvoorbeeld heeft zijn vrouw verloren, hij heeft een flat maar is bezig met de verbouwing van een huis op het platteland waar hij wil gaan wonen. Een tussensituatie die een overgang symboliseert. Aan de horizon gloort voorzichtig een nieuw of ander perspectief. Een vrouw treurt om het verlies van het geloof in haar partner. Ontkenning wordt afgewisseld met marchanderen, verdriet en boosheid.

Daarnaast is er natuurlijk het misdaadverhaal met een hoofdrol voor een psychopaat die steeds meer door zijn grenzen schiet. Tegen het eind van het boek heeft de schrijfster een prachtige climax in petto. De hitte is verzengend, overgang naar ander weer is in aantocht, afkoeling is broodnodig. Een hoogtepunt volgt in de vorm van enkele schitterende slotscènes.

De geur van regen is een prachtig gecomponeerde en spannende psychologische misdaadroman voorzien van een geweldige schrijfstijl. Een volgende nominatie voor een Strop kan bijna niet uitblijven. Lieneke Dijkzeul schittert en hoort bij de top van Nederlandse misdaadauteurs. In het buitenland worden misdaadromans echt niet veel beter geschreven.
Complimenten voor de sobere, treffende omslag.