Een ontvoering van een kind eindigt in een drama en rechercheur Joe Lucchesi kon het niet verhinderen. Dat laat emotionele sporen na en hij besluit langdurig verlof te nemen en vertrekt met vrouw en zoon naar Ierland. Zijn vrouw werkt daar aan een project, een verbouwing van een vuurtoren. Zijn zoon ontmoet een leuke vriendin en past zich gemakkelijk aan in het nieuwe land. Rustige tijden in een ingeslapen plaatsje aan de kust dienen zich aan. Voor Joe Lucchesi een poging tot herstel. Maar dan wordt een meisje uit het dorp vermoord en sporen leiden naar het gezin Lucchesi. Binnen dit gezin is niet alles koek en ei. Kan Joe zijn vrouw vertrouwen? En hoe zit dat met zijn zoon?

De rustige kust is het debuut van de Ierse schrijfster Alex Barclay. Een debuut waar ze trots op mag wezen. Het verhaal leest als een pageturner en staat garant voor vele uren gebiologeerd lezen. Dat is te danken aan de hoeveelheid actie, de vele invalshoeken en de verrassingen. Daarnaast is het een verhaal over de mogelijke wortels van een gestoorde crimineel. Waarom wordt iemand dermate gestoord? Welke factoren spelen een rol? Een eenduidige verklaring heeft de auteur uiteraard niet, ze draagt een aantal elementen aan die het een en ander verklaren. Geweld en misdaden tegen vrouwen komen voorbij. Ze zijn vaak gruwelijk en sadistisch en onderstrepen de gekte van de misdadigers.

Twee verhaallijnen lopen naast elkaar. De ene speelt in het heden in Ierland, in het ingeslapen kustplaatsje met zijn dorpse bewoners. De andere heeft de vorm van een terugblik en speelt zich af in Amerika. Hier belicht de auteur de wordingsgeschiedenis van een vriendschap tussen twee criminelen. Na even wennen heb je de schakelingen te pakken en daarna lukt het heen en weer reizen in de tijd zonder moeite. Opmerkelijk is het groot aantal personages dat figureert, er komt een flinke stoet mensen voorbij die meedoen en ze maken het verhaal extra levendig

Goed geschreven, voorzien van een up-tempo met onverwachte wendingen en daarnaast is het ook nog spannend. Wat wil je nog meer? Misschien is de tegenstelling Ierland-Amerika een beetje karikaturaal? Misschien zijn de goeden iets te goed en de slechten iets te slecht. Maar dit alles neemt niet weg dat De rustige kust een boek is dat tot het einde boeit. Alex Barclay werkt aan een vervolg. Goed nieuws.