naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
De verre echo (2003) Val McDermid ***
Een sympathiek boek


In De Verre Echo beschrijft Val McDermid de lotgevallen van vier jonge vrienden die op een donkere avond stuiten op een lijk van een plaatsgenoot, Rosie Duff. In de navolgende gebeurtenissen worden ze van getuigen tot verdachten. De misdaad wordt niet opgehelderd en de vier mannen kampen na 25 jaar nog met de gevolgen van hun ontdekking. Ik heb waardering voor Val McDermid als schrijfster. Ze heeft een aantal zeer spannende boeken geschreven. In dit boek laat ze wederom zien dat ze karakters kan schetsen. De vier vrienden komen qua personages overtuigend over. Ook laat ze zien hoe wantrouwen vriendschap op een negatieve manier kan beïnvloeden. Weird (een van de vrienden) met zijn godsdienstfanatisme is soms ronduit hilarisch.

Wat de plot betreft, dat vond ik minder goed in elkaar zitten. De onthulling van de moordenaar kwam niet als verrassing. Ook vond ik het verhaal op sommige momenten te breed uitgesponnen. Blijft overeind dat ik het een sympathiek boek vind over vriendschap, relaties, sporen uit het verleden en de kleingeestigheid van een dorpsgemeenschap.

De kwelling (2005) Val McDermid ****

Gekwelde personages


Carol Jordan onderzoekt de moord op een prostituee. Hierbij krijgt ze hulp van forensisch psycholoog Tony Hill. Daarnaast werkt hij in een psychiatrische inrichting. Het ziet ernaar uit dat een seriemoordenaar actief is. Het team met Carol aan het roer zet alles op alles om deze en enkele ‘cold cases’ op te lossen.

Val McDermid is een ervaren en bekwaam schrijfster. Die bevestiging komt al snel. Ze zet meerdere verhaallijnen uit en de lezer kan de door haar gemarkeerde routes met gemak volgen. De schrijfster wisselt regelmatig van perspectief. Ze kruipt in de huid van de moordenaar, maar ook in die van gedreven politiemensen. Hierbij besteedt ze eveneens aandacht aan hun persoonlijk leven. Dit levert interessante karakters op, gewone mensen met hun sterke en zwakke kanten. Mensen die zoeken en hopen te vinden. Het onderzoek wil soms niet vlotten om daarna wat meer op gang te komen. Soms hollen, soms stilstaan. Een stapje vooruit, een stapje terug met alle frustraties van dien. Dat is herkenbaar en geloofwaardig. Eveneens geloofwaardig is de schildering van het milieu van de prostituees.

Uit het vorige deel van de serie vloeit logisch voort dat Carol Jordan met zichzelf en met haar rol als inspecteur in het reine moet komen. Ze voelt zich kwetsbaar en niet sterk, maar ze knokt. Beetje bij beetje krijgt ze grip op zichzelf en op haar werk. De titel De kwelling is goed gekozen. Het verhaal wordt bevolkt door meerdere gekwelde personages. Dit levert vaak mooie psychologische portretten op.
Sommige boeken over seriemoordenaars kenmerken zich door scènes met gruwelijkheden die als doel lijken te hebben sensatiezucht aan te wakkeren. Daar doet McDermid niet aan mee. De taferelen zijn weliswaar gruwelijk, maar behouden een zekere functionaliteit in het licht van het verhaal.

De verhaallijnen komen aan het eind mooi samen, na een goed gekozen ontknoping en dito plot. Ik vond het wel jammer dat de methoden en technieken van ‘De Stem’ niet meer voor het voetlicht zijn gebracht. Hierdoor bleef ik me afvragen wat het recept is. Hoe krijg je het voor elkaar? Rest mij nog een vraag aan Carol en Tony: 'Komt er nog wat van?'