naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z
Terug naar de kust (2003) Saskia Noort **
De uitgever heeft te hoge verwachtingen gewekt


'Terug naar de Kust' van Saskia Noort wordt nogal wisselend beoordeeld op de recensiepagina van Crimezone. Ik vond het een heel aardig boek, waar ik een aantal genoeglijke uurtjes mee heb doorgebracht. Saskia Noort schrijft vlot en de typisch Nederlandse omgeving is op een aantal plaatsen een feest der herkenning. Toch viel het boek, bij het opmaken van de balans, tegen. Dat zit hem in het plot. Al heel lang had ik het vermoeden wie de dader zou zijn en dit vermoeden bleek juist. In een goede thrillers word je op het verkeerde been gezet, je puzzelt, je denkt het te weten, maar het klopt niet enz. enz. Bij Terug naar de Kust' is dit niet het geval. Jammer.

Dit boek is geen Nicci French en ook geen Karin Fossum, zoals op de achterflap wordt gesuggereerd. Ik begrijp ook niet waarom Saskia Noort de concurrentie aan moet gaan met dergelijke grote namen. Het argument zal wel liggen in promotiedoeleinden, maar het werkt niet en uiteindelijk pakt het uit als anti-promotie. Een lezer begint met bepaalde verwachtingen en komt bedrogen uit. De uitgever heeft te hoge verwachtingen gewekt en de schrijver valt tegen. Ik begrijp dan ook werkelijk niet waarom je tegenwoordig voortdurend dergelijke vergelijkingen tegenkomt. Het stoort mij wel vaker.

Tot slot. Saskia Noort heeft een heel aardige misdaadroman geschreven die een breed publiek, (waarschijnlijk veel vrouwen) leesplezier zal bezorgen. Dat kan ook heel goed zonder de vergelijking met Nicci French en Karin Fossum.

De eetclub (2004) Saskia Noort **
Plezierig vermaak


De eetclub is een spannend en toegankelijk boek dat ik snel uit had. Ik werd gevangen door de schrijfstijl van Noort met snelle dialogen, veel wisseling van situaties, van plaats en van tijd. Het is ook een boek dat veel beelden oproept en ik kan me voorstellen dat er een eigentijdse, spannende film gemaakt wordt op basis van dit verhaal. Maar een boek is iets anders dan een film of een script.

Hoofdpersoon, Karen, zoekt vrienden, maar krijgt kennissen afgaand op het oppervlakkige contact. Het is ‘buitenkant’, niemand is begaan met het lot van een ander. Uit interviews met Saskia Noort weet ik dat ze een bepaald levenspatroon of - stijl aan de kaak wil stellen. Uit het verhaal zelf komt dit niet naar voren. Er is geen relativering of beschouwing van milieu, gebeurtenissen of personages. Karakters worden oppervlakkig geschetst en lijken op elkaar, iedereen neemt zichzelf uitermate serieus en niemand heeft ook maar enige zelfspot. Emoties worden aangetipt en beroerden mij als lezer niet. De kwalificatie ‘literaire thriller’ vind ik de lading niet dekken. De benaming ‘psychologische thriller’ is meer op zijn plaats.

Na een paar uurtjes koortsachtig lezen viel het doek en dat was het.
Plezierig vermaak.