Op de achterflap van ‘Zwijgkind’ staat geschreven : ‘een thriller waar je stil van wordt.’ Dat klopt. Ik begon met enige weerstand aan dit boek. Dit heeft te maken met het thema: het misbruik van een jongetje. Persoonlijk hou ik niet zo van thrillers over dit thema. Maar dit boek heeft wel verschillende positieve recensies gekregen. Is dit boek meer dan een sensationeel verhaal? Wordt het thema integer voor het voetlicht gebracht?

‘Zwijgkind’ gaat over Davy die met zijn stiefvader neerstrijkt in een dorpje. Op school valt hij dermate op door zijn afwijkende gedrag dat hij terecht komt bij psychologe Celia Griswold. En zij vermoedt dat er iets helemaal mis is met dit kind en vooral met zijn omgeving.

‘Zwijgkind’ is een spannend boek. Chet, de stiefvader, is een psychopaat en sadist. Hij bevindt zich een aantal keren in de directe omgeving van Celia en de dreiging die hiervan uitgaat, is huiveringwekkend. Het jongetje Davy wordt ontroerend en integer beschreven vanuit zijn angstige wereld. Ook Celia komt als karakter goed uit de verf. Een kritiekpunt voor mij is de beschrijving van bloederige en gewelddadige acties aan het eind van het boek. Het houdt maar niet op! De beschrijving van de Amerikaanse therapeutische situatie vind ik oppervlakkig. De stammenoorlog tussen de creatieve therapie en de aanhangers van een meer gedragstherapeutische benadering wordt oppervlakkig geschetst. Het is wel duidelijk welke richting deugt. Daar valt veel meer over te zeggen dan in dit boek gebeurt. Maar ik kan niet ontkennen dat dit een zeer spannend boek is.

Niet mijn favoriete genre, wel drie sterren.