Misdaadromans

Onlangs verscheen Tweede adem van Corine Hartman. Evenals in haar eerste boek is inspecteur Nelleke de Winter de hoofdpersoon. Zij is politie-inspecteur in Lichtenvoorde – de Achterhoek. Dit is tevens de woonplaats van de schrijfster.  Daarnaast heeft de auteur Flikken – Maastricht – Sportzaak geschreven. Naast schrijven houdt ze van vormgeven, van fotografie en poëzie. Hiernaast zie je ook enkele afbeeldingen van haar werk.

Dorpen in een uitgestrekte, landelijke omgeving bieden een uitermate geschikt podium voor mysteries en moord

Door: Ine Jacet

Op je site las ik dat schrijven voor jou altijd belangrijk is geweest. Je hebt ook als tekstschrijver gewerkt. Waarom heb je uiteindelijk toch gekozen voor het schrijven van misdaadromans?
Een lang gekoesterde droom die is uitgekomen! Vanaf het moment dat ik kon lezen verslond ik boeken en verzon ik verhaaltjes. Op elfjarige leeftijd las ik Tien kleine Negertjes van Agatha Christie. Daarmee was mijn passie voor de detective geboren en die is in de loop van de jaren alleen maar groter geworden. Pas op de Schrijversvakschool in Amsterdam kreeg ik genoeg vertrouwen om een serieuze poging te wagen in de richting van een leven als auteur.

Zou je een roman kunnen of willen schrijven? Waarom wel / niet?
Voorlopig zeker niet. Ik vind dat ik nog veel kan leren binnen het misdaadgenre en ben er ook nog lang niet op uitgekeken, denk ik. Maar wie weet, in de toekomst… ik kijk nooit meer zo heel ver vooruit sinds ik acht jaar geleden bijna het loodje heb gelegd.

Ik las dat je ook professioneel aan vormgeving hebt gedaan en dat je altijd al graag tekende. Zou je hierover iets meer willen vertellen? 
Ik heb jarenlang reclamewerk gedaan voor bedrijven en mijn eigen reclamestudiootje gehad, als vormgever en tekstschrijver. Die ervaring in vormgeving speelde waarschijnlijk wel een rol in mijn keuze voor scenarioschrijven als studierichting op de Schrijversvakschool. Regelmatig hoor ik van lezers dat ze vinden dat ik beeldend schrijf, en ook dat zal dan daarmee te maken hebben. Een dezer dagen hoop ik het schilderen, of de fotografie, wel weer op te pakken. Foto’s van de Achterhoek, in combinatie met poëzie… ik zie al een tijdje voor me hoe dat eruit moet gaan zien.

Ik vond de omslag van Schone kunsten mooi kleurrijk. Is het ontwerp misschien van jouw hand? Ik hád een eigen ontwerp mogen maken en ergens vond ik dat ook erg stoer, maar ik denk dat boekontwerpen maken een vak apart is. Ik heb bijvoorbeeld geen idee welke cover juist wel of niet goed verkoopt, ik zou alleen op mijn eigen smaak af kunnen gaan. En dus heb ik het niet gedaan. Achteraf misschien maar goed ook, ik had niet zo gauw voor de groene kleur gekozen, gewoon omdat het niet mijn smaak is. Persoonlijk vind ik de cover van Tweede Adem mooier, sprekender. Die riep bij mij onmiddellijk een emotie op en dat is wat ik van een cover verwacht.

Op je site zeg je dat je erg kunt genieten van de verhalen van Elizabeth George. Waarom vind je haar verhalen zo goed? Er zijn mensen die vinden dat ze te uitvoerig verhaalt en dat ze meer zou kunnen schrappen. Herken jij dat? Of vind je dat juist haar kracht?  
Ja, dat herken ik wel, ik zou in de De Winter-cases ook meer kunnen schrappen. ‘Sportzaak’ (een verhaal op basis van de tv-serie Flikken Maastricht) is bijvoorbeeld veel bondiger geschreven. Voor de verhalen rondom Nelleke de Winter heb ik een vorm gekozen die gevoelsmatig past bij de omgeving, die het verhaal geloofwaardig maakt. De De Winter-cases spelen zich af in de Achterhoek, daar hoort een bepaalde sfeer bij en ik probeer de lezer daar deelgenoot van te maken. De uitweidingen storen mij bij Elizabeth George dus niet; als ik een verhaal boeiend vind, dan sleept ze me helemaal mee. Maar het blijft natuurlijk ook een kwestie van smaak.

Wat is voor jou het belangrijkste criterium waaraan een boek van jouw hand moet voldoen?
Het grootste compliment dat een lezer mij kan geven is dat hij het boek niet kon wegleggen. Dan ben ik geslaagd in mijn opzet.

Je verhalen spelen zich af in het oosten van het land. Dit is een andere omgeving dan bijvoorbeeld Amsterdam of Rotterdam? Merk je dat je hierdoor misschien een andere doelgroep aanspreekt?
De serie rondom Nelleke de Winter leende zich voor mijn gevoel meer voor een landelijke setting dan voor de hectiek van de Randstad. Dorpen in een uitgestrekte, landelijke omgeving, waar iedereen elkaar kent – of denkt te kennen – bieden een uitermate geschikt podium voor mysteries en moord. Dat zie je ook terug in bijvoorbeeld Midsummer Murders. Bovendien zijn al zo veel misdaadverhalen in Amsterdam e.o. gesitueerd, dat ik de keuze voor de Achterhoek juist wel verfrissend vond. Uiteraard werd Schone Kunsten, dat zich in Lichtenvoorde afspeelt, daar goed verkocht, maar of ik er verder een andere doelgroep mee aanspreek, dat betwijfel ik.

In Duitsland zijn ‘regio-krimi’s’ erg populair. Voorzie jij ook een dergelijke trend in Nederland?
Er zijn al meer ‘regio-krimi’s’ verschenen, maar of dat een trend gaat worden? Misschien, ter compensatie van de globalisering? Geen idee. Ik ben persoonlijk natuurlijk erg blij dat de krimi in Duitsland erg populair is. Een markt van ruim 80 miljoen lezers…  ‘Schöner als der Tod’ (Schone kunsten) is daar begin april 2008 verschenen en de eerste verkoopberichten zijn veelbelovend.

Hoe lang heb je geschreven aan Tweede adem? Wanneer schrijf jij?
Een jaar. Ongeveer dezelfde tijd die de eerste De Winter-case Schone Kunsten ook heeft gekost. Ik ben geen ochtendmens, dus ’s morgens tref je mij niet aan achter de laptop, hoogstens om te mailen met vrienden. Maar als het ‘s middags eenmaal lekker gaat, werk ik soms wel door tot ’s avonds laat. En meestal ook in het weekend, omdat ik er anders ’s maandags weer helemaal in moet komen.

Nelleke Winter is jouw hoofdpersoon. Waarom is het interessant om met haar als vaste hoofdpersoon te werken? Wil je iets meer over haar vertellen?   
Nelleke de Winter is voor mij op dit moment nog steeds een boeiend personage. Haar leven en verleden bieden genoeg inhoud voor een serie. Een van de plotlijnen van Nelleke draait om haar dochtertje Suzan. Die is twintig jaar geleden spoorloos verdwenen. Tijdens het onderzoek naar de verdwijning van Suzan is destijds zoveel misgegaan dat ze heeft besloten om zelf bij de politie, de recherche te gaan werken. Ze heeft een duidelijke missie: de nabestaanden zekerheid geven over het lot van hun geliefde, die is vermoord. Daarbij gaat ze tot het uiterste, omdat ze die nabestaanden wil besparen wat haar zelf is overkomen.

Komen er meer boeken met Nelleke als hoofdpersoon?
In ieder geval nog één. De derde De Wintercase, en daarin krijgt Nelleke het erg moeilijk. Daarmee eindigt de serie zoals ik die van tevoren heb bedacht en sluit ik alle lopende privélijnen af. Of ik daarna nog met haar doorga kan ik - denk ik- pas beslissen als die derde bijna klaar is. Ik weet niet of ik haar dan nog steeds interessant genoeg vind, ik wacht wel af hoe het tegen die tijd voelt.

Op je site las ik dat je samen met Nicolet Steemers in een eenakter optreedt in het land. In deze eenakter voeren jullie een tweegesprek over het schrijversbestaan. Het programma duurt twee uur. Hoe kwamen jullie op dat idee? Hoe is het om dit te doen?
Wat houdt een standaard lezing in? Voorlezen, vragen beantwoorden van het publiek en dat is het. Het leek ons een uitdaging om samen een originele voorstelling te bieden en we kwamen uit op de eenakter ‘Tweestrijd’ die we samen – met veel plezier - hebben geschreven. Met het totale, ongeveer twee uur durende programma bieden we de bezoekers een uitgebreide kijk in de schrijverskeuken. Het voordeel van een eigen programma is dat we die zelf kunnen aanbieden bij boekhandel en bibliotheek, en in september spelen we zelfs op de Uitmarkt in Groningen! Voor een recente speellijst kun je terecht op www.corinehartman.nl (zie agenda).

Vrouwelijke schrijvers van misdaadromans zijn in Nederland in opkomst. Zeker als je het vergelijkt met pakweg 10 jaar geleden. Hoe verklaar je deze ontwikkeling? Wat vind je er van?
Het is altijd goed dat er veel wordt gelezen, van lezen word je rijker! Voor nieuwkomers – en daar reken ik mezelf ook bij – wordt het, door het groeiende aanbod, natuurlijk moeilijker om door te breken. Wat dat betreft mag ik mezelf al gelukkig prijzen dat ik ervan kan leven. Verder concentreer ik me zoveel mogelijk op dat wat ik het liefst doe, het enige waar ik invloed op heb: schrijven.

Heb je nog een tip voor een boek dat iedereen eigenlijk gelezen zou moeten hebben?
Stephen King vind ik een literair ondergewaardeerd schrijver. Dat komt misschien door zijn horrorverhalen. Van die verhalen houd ik niet, maar des te meer van zijn fictie: Misery, De Marathon, De Shining… King is een meesterlijke verhalenverteller!

Is er tot slot nog iets dat je graag kwijt wilt aan jouw lezers en de bezoekers van misdaadromans.nl?
Veel leesplezier, wat voor boek je ook aan het lezen bent!