Tawni O'Dell, Amerikaans schrijfster,
groeide op in het westen van Pennsylvania. Op 8 jarige leeftijd
begon ze te schrijven, geïnspireerd door het werk van Roald
Dahl en andere auteurs die ze tijdens haar jeugd las.
Na een journalistieke opleiding aan de 'Northwestern University'
in Chicago werkte ze een aantal jaren voor verschillende kranten.
Daarna besloot ze fulltime schrijfster te worden. Na 10 jaar had
ik vijf romans op papier staan. Daarna schreef ik Back Roads' Dit
debuut verscheen in 2000 en werd in eigen land en daarbuiten geprezen.
Ze stond zelfs 9 weken in de bestsellerslijst van de 'New York Times'
mede dankzij Ophrah Winfrey die haar boek onder de aandacht bracht
van een miljoenenpubliek. ‘Ongeveer twee maanden nadat 'Back
Roads' was verschenen belde Oprah Winfrey. Ze vertelde dat ze mijn
boek graag wilde introduceren bij de ‘Ophrah Book Club’.
Nadat dit was gebeurd steeg het boek in alle Amerikaanse lijsten
en werd het een bestseller. Ik trad op in de show van Ophrah, een
ervaring die ik nooit zal vergeten.’
'Back Roads' werd in vele talen vertaald. Haar tweede boek getiteld
'Coal Run', werd gepubliceerd in 2004 en de ontvangst was wederom
lovend. In maart 2007 verschijnt haar derde boek getiteld ‘’Sister
Mine’ .
Tawni O’Dell heeft 13
jaar in Chicago en Florida gewoond en in 2003 besloot ze, samen
met haar kinderen, terug te keren naar haar geboortegrond in Pennsylvania.
De schrijfster is sterk beïnvloed door William Faulkner en
James Joyce. Ze houdt van schrijvers uit het Zuiden van Amerika
zoals: Truman Capote en William Styron.
Met name de beschrijving van de sfeer van het zuiden van Amerika
waardeert ze in de werken van deze schrijvers. En elk jaar probeert
ze J.D. Salinger en Nathaniel West te herlezen.
Ook haar grootvader en zijn verhalen hebben een grote invloed gehad
op haar werk. 'Hij vertelde vaak over Pennsylvania, de mijnen en
de mijnwerkers, verhalen die tot mijn verbeelding spraken. Als kind
wist ik al dat ik ooit een boek over deze mijnen wilde schrijven.
De titel had ik al gekozen: ‘Coal Run’. Ik vond het
gewoon een mooie titel .'
Ze herinnert zich dat ze als tiener toevallig door een mijnwerkerdorp
kwam. Dit dorp was volledig uitgebrand na een explosie. 'Alles was
grijs, alles was verwoest. Mensen waren omgekomen of vertrokken
en hadden allerlei voorwerpen achtergelaten in een desolaat gebied.
Er lagen fietsen, potten en pannen en huizen waren verlaten. De
mijn die ooit in het levensonderhoud van vele gezinnen had voorzien
was vijand geworden.'
In ‘Coal Run’ schrijft ze ook over de impact van een
dergelijke explosie op een kleine gemeenschap. De eerste versie
van dit boek schreef Tawni O'Dell toen ze eind twintig was. Het
manuscript werd door 32 uitgevers geweigerd. Dat was niet bepaald
bemoedigend en ze besloot met een ander boek aan de slag te gaan
:' Back Roads’. Na de lovende ontvangst van dit boek besloot
ze 'Coal Run' te herschrijven. Meerdere versies kwamen langs voordat
ze tevreden was.
Sommige ervaringen heeft ze gemeenschappelijk met Ivan, de hoofdpersoon
uit 'Coal Run'. Ook zij voelde op een zeker moment het verlangen
terug te keren naar haar geboortegrond waar ze ooit wegvluchtte.
Ook zij moest in het reine komen met fouten uit haar jeugd. Ook
zij moest zichzelf hervinden na het onverwachte en grote succes
van haar eerste boek. Het duurde relatief lang voordat de opvolger
verscheen, ondertussen had ze het gevoel dat ze lezers in de steek
liet.
In 'Coal Run' probeert ze duidelijk te maken hoe je een stadje kunt
haten waarvan je tegelijkertijd houdt, hoe je iemand kunt bewonderen
waar je tegelijkertijd medelijden mee hebt, hoe je in een leven
en in situaties verzeild kunt raken waarvoor je eigenlijk niet echt
hebt gekozen. En dat je soms van huis weg moet gaan om te beseffen
dat het je thuis was.
Tawni O'Dell herinnert zich het moment dat ze een keuze maakte die
achteraf belangrijk was voor haar schrijverschap. 'Nadat ik jarenlang
verhalen had geschreven waarvan ik dacht dat de lezer ze zou willen
lezen heb ik besloten alleen nog maar te schrijven over wat ikzelf
belangrijk vind. Het gevolg was dat ik schreef over de streek waar
ik opgegroeide. Tot die tijd was dit niet aan de orde omdat ik dacht
dat niemand zat te wachten op verhalen over mijnwerkersdorpen in
Pennsylvania en de strijd van de plaatselijke bevolking om te overleven.
Een erg goed advies voor schrijvers luidt als volgt: schrijf over
datgene waar je verstand van hebt. Voor mij was dit een gouden advies.
Vanaf het moment dat dit mijn uitgangpunt werd schreef ik betere
boeken. Er ontstond meer bezieling - ik was meer tevreden - en de
belangstelling van uitgevers nam opeen toe. '
Toen haar kinderen jong waren
schreef Tawni O’Dell op elk beschikbaar moment, zelfs ’s
nachts. Naarmate ze ouder werden en naar school gingen raakte ze
in het ritme van hun schooluren. Zodra ze naar school zijn begint
ze met schrijven. Het meest geniet ik van het teruglezen van een
stuk tekst waarover ik tevreden ben.'
Tawni O'Dell's eerste boek verscheen in 2000. In 2007 verschijnt
haar derde boek. Blijkbaar neemt ze de tijd voor haar verhalen.
Kwaliteit kost tijd!
‘Een
schrijver moet nooit zijn droom opgeven. Talent is nodig maar
daarmee ben je er niet. Het gaat ook om discipline en volhouden.
Als je niet het geloof in jezelf hebt om het te blijven proberen
nadat anderen hebben gezegd 'stop er toch mee' dan zul je
het niet gaan maken. ‘ |
‘Het
op papier zetten van verhalen en personages voelt voor mij
als heel vanzelfsprekend. Ik heb dat altijd gedaan zelfs als
ik maar weinig hoop had dat het gepubliceerd zou worden. Het
is mijn eigen behoefte.' |
|
|