Theodor Kallifatides - Een simpele misdaad (2003) ***

Van de Zweedse (in Griekenland geboren) schrijver Theodor Kallifatides zijn nog niet zoveel boeken in het Nederlands verschenen. Een simpele misdaad is zijn eerste - in het Nederlandse vertaalde- misdaadroman.
Kallifatides was een tijdje werkzaam als hoogleraar in de filosofie. Tegenwoordig werkt hij als schrijver en vertaler.

In een simpele misdaad moet uitgezocht worden wie de jonge vrouw is, die in een plastic zak in het water wordt gevonden. Wie heeft haar vermoord? Om hierachter te komen, moet er contact worden gezocht met Estland, Rusland en met Zweedse immigranten, Russische maffia, en met mensen uit de wereld van de prostitutie en pornografie.
Uiteindelijk claimen twee personen ieder voor zich dat zij de dader zijn. Maar tot het einde blijft het spannend wie van de twee het heeft gedaan en of het nu wel of geen berekende crime passionel was.

Er zitten heel wat filosofische beschouwingen (met name over het leven en de liefde) in het boek, die mijns inziens af en toe wat ver gezocht en niet 'to the point' zijn. Ook beeldspraak is veelvuldig aanwezig (“hun huwelijk leek op een advertentie voor een zomerhuisje met uitzicht over zee. Op het plaatje ziet het er prachtig uit, maar wanneer je aankomt, ontdek je dat het dak lekt., de muren verrot zijn en de zee alleen te zien is vanaf de naastgelegen heuvel.”). Op een gegeven moment gaan al die vergelijkingen irriteren.
Ook loopt de schrijver graag met zijn kennis te koop over bijvoorbeeld Wittgenstein en (in seksueel verband) John F. Kennedy.
Op zich had de plot wat meer uitgewerkt kunnen worden, het spoor leidt al vrij snel naar één van de twee verdachten. De uiteindelijke ontknoping is nogal voor de hand liggend.

Knap daarentegen zijn de psychologische analyses en gedetailleerde karakterbeschrijvingen, waardoor je een goed beeld krijgt van de politiemensen en de verdachten.
Het boek leest bedriegelijke gemakkelijk. En toch zitten er veel diepzinninge beschouwingen in die je aan het denken zetten. De manier waarop de eenzaamheid van sommige immigranten wordt geschetst is erg goed en indringend. Je kunt merken dat de schrijver hiervoor uit eigen ervaringen heeft geput. Ook de relatieproblemen waar veel mensen vroeg of laat mee te maken krijgen, zijn invoelend beschreven.

Iets minder gefilosofeer en een iets meer verrassende verhaallijn hadden, naar mijn mening, het boek meer vaart gegeven. Al met al luidt het eindoordeel: goed.