Jens Lapidus - Bloedlink (2010) ****

Mahmud is ontslagen uit de gevangenis. Hij wordt bedreigd door een drugsliga uit Stockholm-Zuid die geld wil zien omdat de politie Mahmuds partij ampullen in beslag heeft genomen. Mahmud gaat voor een Joegobende werken om aan geld te komen. Hij moet hiervoor wel een oude vriend verraden en komt van de regen in de drup; ook aan deze bende kan hij niet ontsnappen.
Niklas, oud-legionair en terug uit Irak en Afghanistan maakt zich druk over het toenemende geweld tegen vrouwen. Hij ziet het als zijn missie om dit tegen te gaan en gaat hierbij over lijken.
In de kelder van Niklas’ moeder wordt een dode man gevonden. Het blijkt om een vermoorde junk te gaan. Hij was de vriend van Niklas’ moeder. Om een snelle identificatie te voorkomen, zijn de vingertoppen afgesneden en is het gebit uit de mond verwijderd.
Thomas, politieman, maakt een rapport over de dode. Hier wordt mee geknoeid. Waarom?
Als Thomas vanwege een (onterechte) aanklacht wegens mishandeling thuis komt te zitten, besluit hij op eigen houtje op onderzoek uit te gaan. Niet iedereen is hier blij mee; hij wordt tijdens dit onderzoek regelmatig bedreigd.
Uiteindelijk blijkt dat de vermoorde man hoofdgetuige was in de rechtszaak over de Palme-moord. Is dat de reden waarom er dingen verdoezeld worden?

Net als in deel 1 spelen diverse personages een rol en is er sprake van verschillende verhaallijnen, die uiteindelijk in een bloedstollende slotscène weer allemaal bij elkaar komen omdat de hoofdfiguren op de een of andere manier iets met elkaar te maken hebben.
Sommige personages uit deel 1 spelen een kleine rol in dit boek. Het is de vraag of je het op grond hiervan een trilogie kan noemen, maar misschien moet je eerst deel 3 lezen om dit definitief vast te kunnen stellen. De indringende thematiek is wel grotendeels hetzelfde als die in deel 1 (bendes, prostitutie, vrouwenmishandeling, drugshandel).
Er wordt veel straattaal gebruikt. Meestal kun je de betekenis wel uit de context afleiden, maar soms is dat niet het geval.
De karaktertekeningen zijn subliem, met name Niklas en Mahmut worden goed neergezet.
De beschrijvingen zijn onzweeds grof, maar dat past wel goed bij de thematiek en de personages.
Ook zit er een aantal rake observaties in. Het beeld dat van de Zweedse maatschappij en vooral van de Zweedse politie wordt geschetst, is niet bepaald positief.

Jens Lapidus is in 1974 geboren. Hij woont in Stockholm. Hij is strafrechtadvocaat en verdedigde enkele van de meest beruchte misdadigers van Zweden. Hierdoor komt hij aan zijn kennis over het zware criminele circuit. Zijn inspiratiebronnen zijn James Ellroy en Dennis Lehane.

En nu maar in spanning wachten op deel drie.