afbeelding
Harlan Coben - Houvast (2008) ***
Volledige controle is een illusie...

Met een boek van Harlan Coben zit je altijd goed. De meester van de plotwendingen biedt telkens weer een nieuw verhaal met veel spanning en suspense. In Houvast schotelt Coben de lezer bovendien een pracht van een dilemma voor: in hoeverre moet je je kinderen vrijlaten of beschermen? In de hedendaagse maatschappij liggen vele gevaren en verlokkingen op de loer. Daartegen wil je je puberende kinderen graag in bescherming nemen. Maar teveel controle en toezicht werken wellicht in de hand dat kinderen zich tegen hun ouders gaan afzetten. De natuurlijke drang tot rebelleren moet ergens tot uitdrukking worden gebracht.

Tia en Mike in Houvast zijn ouders die hebben gekozen voor overmatig toezicht. Ze installeren een spyware-programma op de pc van hun zoon Adam en kunnen elke handeling van hun kind hierdoor in de gaten houden. Ze zijn extreem bezorgd vanwege de zelfmoord van de beste vriend van Adam en de vreemde chats die hierover opduiken in de spyware. Op een avond is Adam spoorloos verdwenen. Mike gaat zelf op onderzoek uit en de ontwikkelingen gaan weer ‘Cobeniaans’ snel.  Voordat de lezer het weet is hij ondergedompeld in een zaak over verdovende middelen, vechtpartijen en intriges. Daarnaast loopt een andere verhaallijn, over de moorden die ene Nash begaat en de agenten die deze zaak in onderzoek hebben. En zoals altijd bij Coben, kan het één niet los worden gezien van het andere.

Met Houvast levert Coben wederom een pageturner af. Cobens boeken lenen zich niet voor ‘elke avond even een paar bladzijden lezen’. Zijn verhalen denderen door als een trein en de lezer kan eenvoudigweg niet uitstappen. Houvast heeft iets minder verrassingen in petto dan andere titels van zijn hand. Leuk is ook dat Coben vaak vaste bijpersonen laat opdraven. Zo komt de geslepen advocate Hester Crimstein in veel van zijn boeken voor en ook in dit boek mag ze even haar scherpe tong laten zien.

Naast het dilemma over beschermend ouderschap snijdt Coben ook een ander begeleidend thema aan: de verveling en vertekening van perfectie in de suburb. Als je alles hebt bereikt wat je wilt, een indrukwekkende carrière, een gezin, een groot huis, wat zegt dat? Je kind kan ook dan aan de drugs raken, ziek zijn of gepest worden. Ergens raakt Coben aan de boodschap dat geluk nooit volledig maakbaar is, ‘je kunt iemand bespioneren maar je kunt niets voorspellen…… volledige controle is een illusie’.