|
Honderd
Door: Martin Jansen in de Wal
Misschien geen echte mijmering, want daar stel ik me een terugblik met een zekere weemoed bij voor, maar het is wel iets wat me het hele jaar heeft beziggehouden.
Honderd. Wat een mooi rond getal.
In het najaar van 2013 zal ik, als alles blijft gaan zoals het gaat - en dat moet je nog maar afwachten - waarschijnlijk mijn honderdste vertaling hebben voltooid. Dan heb ik precies twintig jaar achter een computerscherm gezeten, van een piepklein monochroom schermpje met oranje letters tot joekels van 32 inch en nu een energiezuinige HD 27 inch LED. Dan heb ik minimaal twintig toetsenborden – ik heb een nogal stevige aanslag – en een stuk of zeven computers versleten. Dan heb ik boven mijn bureau zes planken vol boeken die ik heb vertaald. En ik heb – want alles heeft een keerzijde – in die twintig jaar zo weinig lichaamsbeweging gehad dat ik sinds enige tijd amper honderd meter kan lopen zonder kramp in mijn kuiten, knieën en enkels te krijgen. Ik wil er niet dramatisch over doen, maar lastig is het wel. Daar moet nodig iets aan worden gedaan.
Dus líjkt – let op het accentje op de i - honderd een mooi aantal om achter het vertalen van boeken een punt te zetten en iets anders te gaan doen. Iets wat het lichaam een beetje wakker schudt. Maar, zoals Willem Elsschot ooit zo mooi dichtte: tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren. Nu maak ik me over die wetten weinig zorgen, want ik was niet van plan om in de drugshandel te gaan, of om huurmoordenaar te worden, maar praktische bezwaren zijn er wel degelijk. Er moet immers brood op de plank komen? Liefst met iets lekkers erop.
Een baan zoeken is geen optie, want ik werk al meer dan dertig jaar als kleine zelfstandige en bovendien: wie zit er te wachten op een kreupele zestiger met twee diploma’s van de schooltuintjes en verder alleen een afgeronde copywritersopleiding? En ik moet er niet aan dénken om ooit nog in de reclamewereld terug te keren, noch in loondienst, noch freelance.
Maar genoeg gezeurd, of gemijmerd in dit geval, want ik vind mijn werk nog steeds leuk. Sterker nog, meestal voelt het niet eens als werk. Maar, werk of niet, ik ga een beetje minderen, in plaats van vijf boeken per jaar slechts vier, of misschien zelfs drie als het financieel haalbaar is, en voor de rest: lopen, fietsen, roeien, dansen en springen. En misschien zing ik er ook nog wel een liedje bij.
De honderd, dat mooie getal, kan de boom in. Soms moet je je plannen bijstellen, of zoals commissaris Adamsberg van Fred Vargas ooit zei: ‘Soms moet je gewoon aan niets denken, dan komt de oplossing voor je probleem vanzelf uit je hoofd rollen.’
Lijkt me een goed plan; laat het nieuwe jaar maar komen.
|
|
