Zwarte Piste - Suzanne Vermeer (2011) *

Saskia van Lieshout wordt na haar scheiding van Richard door hem gestalkt. Om hem te ontlopen neemt ze een baan als oppas en gastvrouw aan in Zwitserland bij een Nederlands gezin dat vakantiehuisjes verhuurt. In Zwitserland aangekomen krijgt Saskia een verhouding met Klaus een buurman van de familie. Ondertussen wordt ook duidelijk dat het Nederlandse echtpaar Jules en Zalia een geheim delen waar vooral Zalia veel verdriet van heeft. Wanneer Saskia een gesprek van Jules met een andere vrouw afluistert en Richard vervolgens weer voor Saskia’s deur opduikt weet je als lezer dat dit niet goed kan gaan.

Vermeer weeft twee verschillende verhaallijnen oppervlakkig door elkaar heen, laat ze aan het eind samenkomen en overtuigt uiteindelijk niet met haar plot. Dat ligt voor het grootste deel aan het gebrek aan emotie van de hoofdpersonen. Waarom Richard en Saskia ooit zijn getrouwd wordt oppervlakkig gehouden. Ze zijn gescheiden en vervolgens stalkt Richard Saskia. Hij laat haar zijn boodschappen betalen in de supermarkt waar ze werkt en staat elke dag voor haar huis te posten. De reactie van Saskia hierop is heel lauwtjes. Ze is duidelijk niet bang voor hem maar vertrekt wel naar Zwitserland om alles achter zich te laten. Wanneer Richard dan weer opduikt is haar reactie ook weer lauwtjes. Dat Richard echt een probleem heeft is de lezer duidelijk geworden doordat in het boek hoofdstukjes voorkomen over de periode van Richard op Curaçao. Maar hij wordt eerder neergezet als een zielig figuur dan als een gewelddadige psychopaat. Die hij mogelijk wel is! En dezelfde oppervlakkigheid geldt ook voor de relatie tussen Klaus en Saskia. Klaus laat weinig los over zijn verleden. Saskia vraagt niet door omdat men in Zwitserland elkaar blijkbaar nu eenmaal meer ruimte laat. En dan opeens, als een duveltje uit een doosje, komt er een enorme emotie bij Klaus op die daarna weer wegebt alsof het er nooit geweest is. Waar Zalia oprecht overtuigend is in haar verdriet om haar gestorven dochter Amber aan het begin van het verhaal, ontbreekt die emotie totaal wanneer blijkt dat Jules gelogen heeft over zijn verleden. Jules lijkt wel een ander persoon. En dat heeft gevolgen in het gezin van Jules en Zalia. Zalia blijkt een sterke vrouw. Blijkbaar is een sterke vrouw iemand zonder de bij de ramp behorende emotie. Ook de reden waarom Jules en Zalia ervoor kiezen om Amber te verzwijgen voor hun kinderen was niet overtuigend.
Door het gebrek aan diepgang mist het plot aan overtuiging. Het is net of er maar elementen in het verhaal gemixt zijn waar een willekeurig verhaal mee verteld is. Het boek is geen moment echt spannend. En waar het spannend dreigt te worden, zakt de spanning weer weg door de belachelijke keuzes die de hoofdpersonen maken. Tot aan het einde boeit het verhaal eigenlijk niet. En het einde ziet de lezer al van ver aankomen.  Kortom: wat mij betreft is dit een erg matige thriller!

Februari 2011