Gerechtigheid – Stieg Larsson (2008) ****
Leest als een trein

Het laatste deel van de millennium trilogie neemt je vanaf het begin mee verder in het verhaal over Lisbeth Salander. Ze ligt in het ziekenhuis, wordt verdacht van moord en schijnt volgens de politie een extreem laag IQ te hebben met psychopathische neigingen.
Zonder te veel van het plot los te laten was het verrassend dat Larsson er voor kiest om Annika Giannini , de zus van Mikael Blomkvist, de verdediging van Lisbeth op zich te laten nemen. De algemene inschatting is dat Annika niet de geschikte specialisatie heeft om Lisbeth vakkundig bij te staan. Met als gevolg dat de Zweedse Veiligheidsdienst zich keurig op een zijspoor laat zetten en Larsson kan komen tot een geweldige en af en toe hilarische climax in de rechtszaal.

Waar Lisbeth en Mikael in de eerdere boeken intensief samenwerken, wil Lisbeth in Gerechtigheid geen contact met Mikael. En toch werken ze aan hetzelfde doel en doet het geen afbreuk aan het verhaal. Het geeft eerder een extra dimensie aan het boek. Larsson gaat in het boek uitgebreid in op de Zweedse Veiligheidsdienst. Dat helpt je als lezer om de keuzes van de dienst, hoe arbitrair dan ook, te kunnen begrijpen. Mijn eigen gevoel voor rechtvaardigheid werd daarbij sterk aangesproken.

Het boek leest werkelijk als een trein. Ook de verschillende verhaallijnen komen keurig bij elkaar aan het eind van het boek. Het is spannend, onderhoudend en boeiend tot het eind. Het is een echte pageturner.Het boek gaat naadloos verder waar het tweede deel je heeft achtergelaten. Wat dat betreft is het aan te raden de boeken vooral op volgorde te lezen. Er schijnt een deel 4 te bestaan dat mogelijk gaat uit komen. Ik ben zeer benieuwd en ga het zeker lezen.

november 2010