Dwaalgast – Pim Faber (2010) ***

In Overlaren aan de Maas raakt de 7-jarige Bobbie vermist. De politie denkt dat het een ontvoering betreft. Lidwien, de moeder van Bobbie, vraagt Max Muizelaar om haar bij te staan omdat haar man in het buitenland is. Muizelaar komt er al snel achter dat er verschillende veroordeelde pedofielen in de omgeving van Bobbie wonen. Ondanks een verbod van de politie om zich met het onderzoek te bemoeien, begint Muizelaar een eigen onderzoek.
Pim Faber  heeft met Max Muizelaar een ongeleid projectiel geïntroduceerd. Muizelaar is door zijn positie als eigenaar van het bruine café ‘t Schippertje toegankelijk voor een aantal personen aan de rand van de maatschappij. Een hoertje en een drugsverslaafde nemen eerder contact op met hem dan dat ze zich met informatie bij de politie melden. Op een ietwat knullige, maar goedbedoelde manier bemoeit Muizelaar zich vervolgens met het politieonderzoek. Hij doet eerst en denkt daarna na. Dat brengt een aantal - naar mijn gevoel - genante situaties met zich mee. Zo gaat hij op bezoek bij de eigenaar van een bij de ontvoering ‘gesignaleerde’ auto en ondervraagt hij vriendjes van Bobbie. En uiteindelijk is dat toch de charme van Max Muizelaar.

Dwaalgast is opgebouwd uit korte hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven. Vanaf het begin voel je als lezer mee met het jochie Bobbie. Faber bouwt de spanning vervolgens op een goede manier op door de lezer steeds een ander stukje van de puzzel te geven. En soms van verschillende puzzels. Het boek leest als een trein. Want uiteindelijk wil je als lezer echt snel weten wat er met Bobbie is gebeurd en waar hij is gebleven. De uiteindelijke ontknoping is verrassend leuk gevonden. Dit boek is daarmee een aanrader voor wie een snel lezend boek wil oppakken.

december 2010