Kruis - Ken Bruen (2009) **
Een zwartgallige asociale alcoholist

Op de achterkant van het boek KRUIS staat ‘Vrolijk makende zwartgalligheid bestaat!’. Daar heb ik niet veel van gemerkt in het boek. Vrolijk werd ik er in ieder geval niet van, eerder cynisch.
Het nieuws dat er een jongen is gekruisigd, slaat in als een bom in het Ierse plaatsje Galway. Wanneer de zus van het gekruisigde slachtoffer enige dagen daarna levend wordt verbrand, is het tijd voor actie. En dat moet komen van Jack Taylor, een sociaal onaangepaste en drankzuchtige privédetective.

Jack Taylor is een man met een verleden. Waarschijnlijk gaat het boek verder waar het 1e deel geëindigd is. Althans ik hoop dat, want de karakters van de personen en de relatie die zij hebben met Jack, worden niet of nauwelijks uitgewerkt. Uit houding en gedrag leid je echter wel af wat er gebeurd is. In het boek zit je in het hoofd van Jack, een alcoholist die afgekickt is. Hij is de hele dag bezig met zichzelf te kwellen dat hij geen drank meer drinkt. Dus gaat hij van pub naar pub, bestelt drank die hij vervolgens niet opdrinkt en gaat uiteindelijk maar aan de pillen. Zijn gedachtegang is tamelijk vermoeiend. Hij heeft een enorm schuldgevoel dat iemand is neergeknald en dat de kogels voor hem bedoeld waren. Maar dat is dus voordat het boek begint al gebeurd. De politie zit achter de dader aan, maar hij helpt niet omdat hij weet wie het gedaan heeft en hij zich (daar heb je het weer) schuldig voelt omdat hij schuldig was aan de dood van het driejarig dochtertje van de dader. Maar ook dat is gebeurd voordat het verhaal in het boek begint. Jack heeft het idee dat hij dood en verderf om zich heen verzamelt. In die zin is dat het kruis wat Jack met zich mee draagt. “‘Een kruis is alleen een kwelling als je je ervan bewust bent’. Iers gezegde” staat in het begin van het boek. En bewust van zijn kwelling is Jack zich absoluut.

Dan heb je nog Ridge, een politieagente, waar Jack op zekere wijze vriendschap mee heeft gesloten. Vanwege een aantal gebeurtenissen heeft het niet echt kunnen ontstaan. Voor zover je vrienden met Jack kunt worden natuurlijk. Waarom Ridge contact met Jack blijft onderhouden is mij volstrekt onduidelijk. Ook dat wordt niet verder uitgewerkt, behalve dat Jack ondanks zijn verbittering toch vriendschappelijke gevoelens voor haar heeft. Heel vaag allemaal.En al die weetjes over de gebruiken in de Ierse samenleving. En dat mensen zich in hun graf omdraaien als ze wisten dat … . Dit is niet aan mij besteed!

Als je door al de zwartgallige en wollige gedachten van Jack heen kunt lezen, bevat het boek toch verrassende wendingen. Op een gegeven moment lijkt Jack drie verhaallijnen ontrafeld te hebben, maar dan komt er een moment dat niets meer klopt en lijkt alles los van elkaar te staan. Het is niet een boek waar de moordenaar aan het eind ontmaskerd wordt. Vrij snel in het boek is het duidelijk waarom de jongen gekruisigd wordt en het meisje verbrand. Maar in de manier waarop vervolgens met de daders wordt omgegaan, ontbreekt voor mij elke vorm van logica. En dat is wel jammer van het schrijven van een recensie. Ik kan het wel uitleggen, maar dan verraad ik meteen de afloop van het boek.

Wat ik tot slot jammer vind is dat de tekst op de achterkant eigenlijk de lading niet dekt. Het belooft een spannend verhaal. Wie heeft dit gedaan, waarom en wat ontdekt Jack? De kruisiging van de jongen en de verbranding van het meisje zijn eigenlijk maar bijzaak in het verhaal wat echt verteld wordt. En dat gaat over Jack zelf, een zwartgallige asociale alcoholist.

december 2009