De bloedcode -John Macken (2010) ****

Reuben Maitland staat voor de lastigste opdracht in zijn carrière. Een moordenaar gebruikt de technieken van zijn eigen forensisch laboratorium tegen hem. Twee collega’s worden dood gevonden. Alle aanwijzingen leiden naar het lab, beter gezegd naar hem als de mogelijke dader. Hoe dat verder afloopt moet je zelf gaan lezen!
Het is een spannend boek om te lezen. Vanaf het eerste moment wanneer je een van de moorden van dichtbij mee maakt tot het einde wanneer het plot toch weer anders in elkaar zit dan je in eerste instantie zou verwachten blijft het boeien. En er zit vaart in het boek. Ontwikkelingen volgen elkaar snel op. Ook het uitstapje van Reuben naar de criminele kant van de samenleving is boeiend om te lezen. Wat ik leuk vond was dat de mogelijkheden binnen de forensische wetenschap ook binnen de criminele wereld geld waard zijn. Het boek is hier en daar wel wat technisch. Daar kun je merken dat John Macken genetisch onderzoeker is. 

John Macken heeft een geloofwaardig hoofdpersoon neergezet. Vooral de emotionele kant van Reuben vond ik heel begrijpelijk. Zijn huwelijk loopt mogelijk stuk, is hij wel of niet de vader van zijn zoon, hij verliest mogelijk zijn baan, dit alles geeft de hoofdpersoon een rauw tintje. Logisch dat hij zijn zelfbeheersing hier en daar verliest. Of zich verliest in drank. Goed bedacht ook dat hij in het boek gered wordt door degene waar hij het het minst van verwacht! En de vragen die dat weer met zich mee brengen voor Reuben. Uiteindelijk kun je het een wonder noemen dat hij ondanks alles in zijn privéleven, uiteindelijk de moorden weet op te lossen!
Het boek zou ik zeker aanraden aan mensen die van CSI-achtige series / boeken houden. Die komen aan hun trekken in dit boek. Maar ook aan mensen die een spannende pageturner willen lezen. Het einde van het boek vond ik sterk. Want wat is nou belangrijk in het leven, genetica of de liefde die je als ouder voelt voor je kind? En dat dilemma hield mij misschien nog wel het meest bezig nadat ik het boek al uit had!

Juni 2010