Blauwe ogen - Joanne Harris (2010) ****

Joanne Harris, de auteur van o.a. Chocolat en Vijf Kwarten van de Sinaasappel, heeft in  Blauwe ogen een interessante insteek gekozen door het boek als weblog te presenteren. Op het forum badguysrock  bekent blueeyedboy meerdere moorden gepleegd te hebben. De moorden hangen samen met gebeurtenissen in zijn jeugd, de verdwijning van een meisje, de dood van zijn beide broers en de dood van een klein wondermeisje, Emily. Ook de problematische relatie die blueeyedboy met zijn moeder en broers heeft en had, komt daarin ruimschoots aan bod. De bekentenissen van Blueeyedboy zijn de ene keer openbaar en dan weer beperkt in te zien. Om het verhaal compleet te maken reageert Albertine, een van de forumleden,  op zijn blogs en vertelt ze op hetzelfde weblog haar versie van de geschiedenis.  
Maar juist omdat het bekentenissen op internet zijn en ook nog eens voorgedaan als schrijfoefeningen voor een creatief schrijven clubje, lopen werkelijkheid en fantasie volledig door elkaar heen. Voor mij als lezer was het redelijk onmogelijk om vast te stellen wat er nou werkelijk gebeurd is en vooral waarom het gebeurd is.

Het boek leest in het begin als een (literaire) roman met hartverscheurende elementen in het verhaal. Als lezer werd ik emotioneel geraakt door wat blueeyedboy als jochie is overkomen. Harris introduceert het begrip ‘synesthesie’ (denken in kleuren en geuren) als neurologische aandoening waar blueeyedboy aan lijdt. Hij is daardoor bijzonder en wordt onderdeel van een psychologisch onderzoek. Blueeyedboy vertelt zijn verhaal daardoor doorspekt met kleur en geur. Harris is enorm consequent en uitvoerig  daar in. Voor mensen die niets met deze manier van waarnemen hebben, is het boek daarom mogelijk verwarrend, saai of vreemd om te lezen. Mij hield vooral de vraag bezig wat het doet met een jongen die synesthesie heeft om door zijn moeder gedwongen gekleed te worden in bijvoorbeeld de kleur blauw. Daarnaast is de psychologische relatie tussen moeder en haar zonen duidelijk van invloed op het verloop van het verhaal. En dat heeft niets met synesthesie te maken.

Harris komt op tweederde van het boek met een onverwachte plotwending, hetgeen alles wat in het boek verteld werd in totaal ander daglicht zet. En vanaf dat moment verandert de roman in een spannend verhaal. Ze weet deze spanning dan tot het einde vast te houden. Het einde verloopt anders dan je als lezer kunt voorspellen. En ook dat speelt zich op het weblog af. En wat is er nu waar van hetgeen op badguysrock geschreven staat? Joanne Harris heeft met blauwe ogen een interessante en boeiende literaire thriller geschreven!
November 2010