Déjà vu  -  Esther Verhoef (2010) ****

Wanneer Eva Lambregts haar baan bij een krant kwijtraakt, vertrekt ze een week eerder dan verwacht naar een gehucht in Frankrijk waar haar beste vriendin Dianne is gaan wonen. Eenmaal daar aangekomen, blijkt het huis verlaten te zijn. De buren van Dianne en de bewoners van het nabijgelegen dorpje zijn ronduit vijandig en er sluipen vreemde mensen in het bos om het huis heen. Genoeg ingrediënten om elk weldenkend mens rechtsomkeert te laten maken, maar dat gebeurt niet in horrorfilms, en ook niet in dit boek.

Esther Verhoef begint het boek met een spannende achtervolging in het bos en de aanzet tot een koelbloedige executie. In korte hoofdstukken volgt de lezer Eva van haar ontslag tot haar aankomst bij het verlaten huis in Frankrijk. Wat volgt is een verhaal wat goed in elkaar zit. Als lezer vraag je je vanaf het begin af wie de vrouw is die in het begin van het boek geëxecuteerd wordt, wat is er met Dianne aan de hand maar vooral waarom Eva volhardt in haar beslissing om in het huis te blijven en wat haar gaat overkomen door die beslissing. Wederom een feest van herkenning voor de doorgewinterde horrorliefhebber.

Met flashbacks naar de jeugd van Eva probeert Verhoef de relatie en vooral het ongekende vertrouwen van Eva in Dianne te verklaren. Daar slaagt ze wonderlijk goed in. Alhoewel ik zelf vraagtekens had over de rationaliteit van veel van Eva’s gedragingen, begreep ik heel goed waarom ze zo kritiekloos naar Dianne kijkt en haar op een gegeven moment zelfs beschermt. Ook de ontwikkeling in het karakter van Eva, waarin Eva zich onder andere langzaam maar zeker realiseert dat haar beeld van Dianne vervormd is en ze haar op een voetstuk geplaatst heeft, is geloofwaardig. Op haar manier is Eva zelfs dapper te noemen.

Maar het boek is vooral een spannende pageturner. Verhoef heeft duidelijk onderzoek gedaan naar milieuactivisme en geeft de lezer precies genoeg informatie om vooral door te willen lezen. Zo neemt ze de lezer stukje bij beetje mee naar de ontknoping.
Ook het eind van het boek deed mij denken aan een horrorfilm. Van grote afstand zie je het al aankomen. En toch vond ik het einde goed, wat mij betreft had het niet anders moeten aflopen.

Oktober 2010