Allerzielen - Deborah Harkness (2011) ****
‘Een heks en een vampier. Een eeuwenoud verbond dat wordt verbroken. Een liefde die nooit had mogen zijn.’

De afgelopen jaren is er veel verschenen met als onderwerp heksen en of vampieren in de hoofdrol. Een nieuwe loot aan de stam is ‘Allerzielen’. Historicus Diana Bishop is een heks, maar wil dat niet zijn. Haar hele (jong) volwassen leven negeert ze haar familie-erfenis. Totdat ze een betoverd alchemistisch manuscript in de bibliotheek in Oxford opent en de hele magische wereld in rep en roer komt. Inclusief de vampier Matthew Clairmont, die om een onduidelijke reden valt voor Diana. Een relatie tussen een heks en een vampier wordt in de magische wereld niet toegestaan. Het manuscript blijkt belangrijk omdat het aanwijzingen over het ontstaan van heksen, vampiers en demonen schijnt te bevatten. Schijnt, want Diana heeft het onwetend van de betekenis teruggegeven aan de bibliotheek, waarna het niet meer door haar oproepbaar blijkt te zijn. Was het een toevalstreffer of is er meer aan de hand? Diana en Matthew gaan op zoek om de geheimen van het manuscript te ontrafelen.

Allerzielen komt traag op gang. Maar wanneer het verhaal je eenmaal in zijn magische klauwen te pakken heeft, lees je in 1 ruk door. Harkness introduceert nieuwe elementen in het vampierschap. Een leuke vondst vond ik het feit dat Matthew en met hem meer vampiers in een laboratorium werken waarin ze de genen van demonen, heksen en vampiers bestuderen. Voor elk heksentalent blijkt een gen te bestaan. Ook de obsessie voor bloed en de manier waarop de hedendaagse vampier het verlangen naar bloed beheersbaar maakt was goed uitgewerkt. Zelfs stukken over een vampier op jacht wordt dan leuk om te lezen. Positief ben ik ook over het feit dat er weliswaar een vierdeling is in de samenleving tussen mensen, heksen, demonen en vampiers maar dat dat niet betekent dat de duistere morbide kant van de vampiers altijd duister is. Er bestaan geciviliseerde vampiers in Harkness verhaal. Net als slechte en goede heksen.

Harkness werkt ook het onderwerp hekserij geloofwaardig in haar personage Diana uit. Het ouderlijk huis van Diana en de manier waarop ze tegen hekserij aankijkt is wellicht enigszins naïef, maar toch heel geloofwaardig beschreven. Ook de worsteling van Matthew met zijn gevoelens (ja, vampieren hebben gevoelens) voor Diana en vice versa was geloofwaardig.
De introductie van demonen als derde groep wezens vond ik een extra element toevoegen aan het verhaal. Tegelijkertijd voedt ze daarmee de nieuwsgierigheid van de lezer naar het antwoord op de vraag hoe de afspraken tussen de verschillende groepen tot stand is gekomen. Want waarom is de samenleving zo verdeeld dat heksen, vampieren, demonen en mensen gescheiden moeten leven.

Allerzielen is een vol verhaal, dat smaakt naar meer. En gelukkig voor de lezer komt er meer. Harkness licht tipjes van de sluier op, beantwoordt vragen, creëert er nog meer. En eindigt het verhaal op een manier waarop de lezer alleen nog kan uitkijken naar de zomer van 2012. Dan verschijnt namelijk het tweede deel dat ik beslist wil lezen!

januari 2012