|
Makelaar Annie O’Sullivan wordt tijdens een open huis ontvoerd door de laatste bezoeker van die dag. Een jaar lang wordt ze vastgehouden in een blokhut en door haar ontvoerder misbruikt. Na een jaar weet ze te ontsnappen. En gaat ze in therapie. En dan blijkt dat haar ontvoering door de Griezel niet zo rechtlijnig is als ze in eerste instantie dacht. Stevens heeft een aparte insteek gekozen om haar verhaal te vertellen. In 26 sessies bij een ‘zielenknijper’ vertelt Annie haar verhaal. Een verhaal dat, dankzij de opsluiting in de blokhut, sterk claustrofobisch overkomt. Annie blikt chronologisch terug op haar ontvoering. Inclusief de manier waarop haar ontvoerder haar onderwerpt en misbruikt. Maar ook wat het effect daarvan is op haar leven na de ontvoering. Zeer gedetailleerd krijgt de lezer een beeld van het dagelijkse leven van Annie met haar ontvoerder. Daarin wordt niets aan de verbeelding overgelaten. Het verhaal komt daardoor enigszins voyeuristisch over. Jammer is dat je als lezer weet dat Annie ontsnapt. Ze blikt immers terug. En daarmee is de spanningsopbouw bij het gedeelte waarin ze terugkijkt niet erg groot. Al kamp je als lezer wel met de vraag ‘hoe ontsnapt Annie uiteindelijk?’ Tegelijkertijd probeert Stevens een andere draad, met daarin de vraag waarom het juist Annie is die is ontvoerd, langzaam in het verhaal te weven. En voor de lezer is het, lang voor Annie zo ver is, duidelijk waarom ze is ontvoerd. Ook in deze verhaallijn wordt de spanning niet echt opgebouwd. En alhoewel Stevens een vlotte manier van schrijven heeft en het boek makkelijk en snel weg leest, wordt het geen pageturner. Maar dankzij het complexe (maar enigszins voorspelbare) plot is het boek de moeite van het lezen waard. Waarbij voor mij het verwerken van traumatische gebeurtenissen en problematische (familie)relaties de hoofdmoot vormt van het boek. En daarmee is het voor mij meer een roman dan een echte thriller. April 2011 |
|
