Jeffery Deaver - Spanningsveld (2010) **
Geen hoogspanning

Amerikaans. Het eerste wat in me opkomt. De grootheidswaanzin spat van het boek af, de maakbaarheid van alles, leven en dood. En dan een aanslag. Terroristen. De angst zit nog altijd diep. Tel daar nog een persoonlijke vete bij op en je hebt an American story. Dik 400 pagina’s lang schakelen tussen zaken, personen, angsten en andere ongemakken.

Lincolm Rhyme is terug. Deze intelligente criminalist voelt zich niet gehinderd door een dwarslaesie – als een spin in het web zit hij in zijn laboratorium en stuurt zijn oren en ogen erop uit. In de personen van Amelia Sachs en groentje Pulaski wordt een beeld gevormd van de pd en de ontdekkingen.  Als een moderne Sherlock Holmes deduceert hij elk feitje en komt tot een gevaarlijke, maar waarlijke conclusie.

New York wordt opgeschrikt door een moordenaar met onverhoedse praktijken. Zijn moordwapen – elektriciteit. Altijd en overal voorradig. De angst gaat dan ook diep zitten bij zijn achtervolgers.
Misschien dat dit moordwapen er voor zorgt dat het verhaal langzaam op gang komt. Na een – letterlijk – explosieve opening raakt het verhaal in het slop. Ellenlange uitweidingen over elektriciteit, gevaren en daarnaast nog de verwikkelingen in Rhyme’s vete met de Klokkenmaker. Pas 200 pagina’s later, na een nieuwe aanslag, trekt het verhaal op en wordt het een wilde rit met een onverwacht slotakkoord.

Voor wie van levende personages of een diepere misdaadroman houdt is bij Deaver aan het verkeerde adres. Zijn boek beschrijf je het best als een actiefilm – recht uit Hollywood - alleen dan een dieseltje.