Jacob Vis - De imker (2010) ****
De imker is ‘wreed’
De imker is het slotdeel van de zogeheten Morren-trilogie (verder bestaand uit Morren en De erfgename),  Vis brengt opnieuw de familie Van Walsum ten tonele en laat Ben van Arkel weer speuren. Want er is werk aan de winkel, de bastaardbroer van jonkvrouw Gonda van Walsum zat als huurmoordenaar een gevangenisstraf uit maar sterft en verdwijnt.
Zijzelf moet de familiebank uit de financiële crisis redden en vraagt Van Arkel om steun. En dan besluit de Koningin in al Haar wijsheid ook nog Koninginnedag in zijn district te vieren. De imker telt niet voor niets 406 bladzijden vol bloed, vloeken, wraak, woede, en intriges. En die imker uit de titel, die blijkt een onverwacht heftige spilrol te spelen.

Vis heeft een aantal plotlijnen uitgezet die in eerste instantie niets met elkaar te maken hebben, maar net als in alle andere mysteriën komen de intriges samen. Het bijzondere echter van Vis’ verhaal is dat het nergens lijkt alsof de actualiteit of een plotlijntje er bij de haren wordt bijgesleept, er staat niets teveel in De imker.
En zelfs als de kroonprins in navolging van de traditionele butler het gedaan heeft, gelooft de lezer Vis op zijn woord. De bankcrisis valt perfect in het verhaal en het drama in Apeldoorn krijgt een herhaling die niet alleen onverwacht, maar ook een eenvoudige illustratie is van zijn kunnen.
Geloofwaardigheid en eenvoud zijn voorbeelden van het uitzonderlijke talent van Jacob Vis, want de man kan schrijven.
Maar ook zijn personages staan als een huis en spatten in al hun facetten, of ze nu een simpele imker, jonkvrouw of inspecteur zijn, van de bladzijden. Bladzijden die overigens lezen als een trein, want Vis schrijft spannend.
‘Wreed’ spannend!