Gregg Hurwitz - Dan Strerft ze (2011) ** (vertaling: Jan Smit)

Patrick Davis is een - na zijn eerste filmscript al ontslagen en gedesillusioneerde- scriptschrijver die al tijden op de bank slaapt. Terwijl hij achtervolgd wordt door het proces wegens mishandeling van de steracteur Keith Connor, en zijn huwelijk wegkwijnt, ontvangt Patrick mysterieuze dvd’s. Opnamen van hemzelf, zelfs in zijn eigen huis. Als de dvd’s gevolgd worden door mails met bizarre, zinloze opdrachten, lijkt Patrick in een van zijn eigen scriptprobeersels terecht gekomen, compleet met verborgen hightech afluisterapparatuur.

“‘Je bent aangetroffen met een keycard die niet van jou is, in een kamer die je niet hebt gehuurd, bij het lijk van je verklaarde vijand, met wie je in een rechtszaak bent verwikkeld. O, en je had het moordwapen in je hand, met jouw vingerafdrukken erop. Wat heb je daarop te zeggen?’”

De plotwendingen duiken inmiddels over elkaar heen, de ene nog vergezochter dan de andere. Maar: dit valt tijdens het lezen niet eens zo op, want eerlijk is eerlijk Hurwitz heeft een snelle, vaardige pen. En de snelheid in het verhaal weet ook de gaten in het plot op het eerste gezicht te verbergen. In ieder geval totdat de lezer de laatste bladzijde omgeslagen heeft.

Dan sterft ze is Hollywood in optima forma: actievol en snel voor de lezer die ervan houdt. Filmisch zoals van de scenarioschrijver (V, 2009) Hurwitz verwacht kan worden. Daarnaast geschreven met de typische Amerikaanse pen: een grote hoeveelheid bijvoeglijke naamwoorden en bijwoorden worden, zeker de eerste bladzijden, op de lezer afgevuurd. Een karaktertrek die meer Amerikaanse boeken vertonen; wellicht om de filmische sfeer weg te zetten, maar vaak (onnodig) storend.