Chevy Stevens - Vermist (2010) *

Naïviteit krijgt een nieuwe lading in Chevy Stevens’ Vermist. Stevens’ hoofdpersonage Annie O’Sullivan (wiens naam perfect past bij een te toeristische Ierse pub) is makelaar van beroep als ze aan het eind van een bezichtiging ontvoerd wordt door ‘de Griezel’. Wat volgt is een jaar lang opgesloten zitten in een berghut, vol gruwelijkheden en verkrachtingen.

Vanaf de eerste pagina staart een bijzonder onsympathiek personage terug. Annie lijkt in niets meer op de jonge, ambitieuze makelaar die ze beschrijft. De jonge vrouw die aan het einde van een open huis wordt ontvoerd is niet de vrouw die in therapie gaat. Al snel wordt duidelijk dat ze lijdt aan posttraumatische stress (logisch na zo’n ervaring). Maar een drastische en totale ommekeer van een persoonlijkheid tart alle grenzen van het geloofwaardige. Het is vergezocht en totaal ongeloofwaardig. Tante Dorothy Hartshorne - die Stevens voorzag van hulp op het psychologisch vlak- mag haar kennis over dit onderwerp nog wel eens goed nakijken.

Tijdens iedere sessie vertelt Annie een stukje van het verhaal. Haar jaar in de berghut, dag-in-dag-uit vernederd door ‘de Griezel’. Langzaam verliest ze alles waar ze ooit om gaf – en dingen waarvan ze niet eens wist dat ze er om gaf. Tot een gebeurtenis een knop omzet die uiteindelijk leidt tot haar vrijheid. Maar deze vrijheid is niet wat Annie voor ogen had: uit niets blijkt dat de hel voorbij is.
Stevens geeft Annie gelijk in haar angst, er lijkt inderdaad meer achter de ontvoering te zitten. De ontknoping is echter de zoveelste let-down van Stevens. De toch al karikaturale personages die Annie omringen, fungeren als pionnen in een spel waarvan alleen Stevens de regels kent.

Vermist is niet zomaar slecht, Vermist is onbehoorlijk slecht. Vermist is spanning met alle clichés, een soap op papier en elk hoofdstuk krijgt een afsluitende cliffhanger. Allemaal verteld op een onnatuurlijke vrolijke toon. En dat voor een boek met een gestoorde mix van verkrachtingen en zelfmedelijden als ramptoerisme. Vorm en inhoud lagen niet eerder zo ver uiteen. Aanschurken tegen het genri chick-lit is zonde voor een boek dat met zijn therapiesessies origineel van start ging.