Birger Baug - Straf (2010) **
Niet gedreven

Pesten – niet het makkelijkste onderwerp. Birger Baug, als journalist jaren terug betrokken geweest bij de gevolgen van het pesten van de tiener Arve, schrijft van zich af in zijn debuut Straf.

Maandag 18 september 2006 – Inspecteur en jonge vader Halvor Heming komt ten tonele. Politiek correct geplaatst als de moderne politieman. Helaas komt hij niet verder uit de verf dan dat.

Terugblikken naar 1982, terugblikken naar het korte leven van Kris. Dramatische scène’s waarin hij het zwaar te verduren krijgt. Deze stukken zijn de kracht van het verhaal; inlevend in Kris geschreven.
Een groepje vindt er plezier in Kris te treiteren en te mishandelen tot hij een vergaand besluit neemt.
Dan in 2006 worden enkele mannen dood gevonden. Op het oog willekeurig gekozen. Een oude schoolfoto verbindt de slachtoffers en de moorden met elkaar: Inspecteur Heming moet in het verleden duiken om de zaak op te lossen.

Heming brengt politiewerk terug naar een negen-tot-vijf-baan. Modernisering of verlies van gedrevenheid? In ieder geval verdwijnt wel de charme van de onstuitbare politieman. Heming drinkt niet, rookt niet – kortom de ideale vader en man. Er is ook geen plaats voor melancholie of perikelen in het leven van inspecteur Heming; de aanbidding door een collega wuift hij weg. Geen tijd. Zijn vrouw en haar carrière wachten, net als zijn kinderen in de crèche trouwens.

Halvor Heming trekt de iedere avond de deur achter zich dicht en de slachtoffers zijn weg.
Jammer – het traditonele (en beschreven) politiewerk toonde diepe betrokkenheid.

Het thema pesten komt tot leven in 1982, Baugs betrokkenheid bij Arve schetst een akelig beeld van Kris, maar het verloop van het politieverhaal in 2006 komt niet tot leven; saai en niet gedreven.