Misdaadromans

Ik heb uw boek Troostkind vier sterren gegeven en was onder de indruk. Het boek Troostkind handelt onder andere over onbegrensde moederliefde en het vertrouwen tussen moeder en kind. Hoe is het idee voor dit verhaal ontstaan?

Ik dacht al heel lang na over een verhaal waarin grensoverschrijdend gedrag van een kind het item kon zijn. Maar ik zocht naar een combinatielijn voor het verhaal en vond dat toen ik in een tijdschrift een interview las met een vrouw die door haar familie was verstoten, nadat ze had besloten dat ze geen lid meer wilde zijn van de Jehova’s Getuigen. Ik was onder de indruk van dit interview, vooral door de eenzaamheid die deze vrouw overviel toen ze van het ene op het andere moment haar hele sociale omgeving kwijtraakte. Toen kwam bij mij de vraag naar boven die de rode draad vormt van Troostkind: Hoe word je een moeder die alles op alles zet om te voorkomen dat haar gezin door de daden van een van haar kinderen  uiteenvalt en wanneer bereik in dat geval je tolerantiegrens?

Hoofdpersoon Astrid is opgegroeid in een gezin waarvan alle leden fanatiek Jehova’s getuigen zijn. Astrid spreekt op haar zeventiende uit dat ze niet gedoopt wil worden, wat ertoe leidt dat ze door haar moeder verstoten wordt. Het boek geeft een heel realistisch beeld van de normen en waarden binnen deze geloofsovertuiging. Kunt u iets vertellen over de research die u hiervoor heeft moeten verrichten?

Ik heb in de jaren dat ik in de gezondheidszorg werkte een paar keer te maken gehad met mensen die ex-getuigen waren en veel gehoord over de gevolgen van hun besluit.  Dat waren heftige verhalen. Verder heb ik op internet naar sites gezocht waar mensen hun persoonlijke ervaringen met deze geloofsgroep kenbaar maakten en me verdiept in hun emoties.

18 boeken in 6 jaar tijd, dat is een ongelooflijke prestatie.
Wat drijft u? En wat is er voor nodig om deze productie op gang te houden?

Wat me drijft is plezier in schrijven en tot nu toe een behoorlijke dosis inspiratie. Ik schreef al toen ik nog een kind was, maar dat deed ik vooral om mezelf te uiten en emoties kwijt te raken. Schrijven hoort bij mij, maar ik dacht nooit: Ik wil schrijfster worden. Pas toen ik in 2001 een verhalenwedstrijd won, gebeurde er iets met me.  Het leek of ik toen pas goed besefte dat wat ik schreef de moeite van het lezen waard was. Vanaf het moment dat ik won, rolden de verhalen eruit. Toen is schrijven een drive geworden en die heb ik nodig om het te blijven doen. Zolang de verhalen komen binnenwaaien ga ik door.

Wat verandert er in die jaren wat betreft het schrijfproces? Werkt u altijd volgens een bepaald schrijfschema? Wordt het schrijven van ieder volgend verhaal steeds gemakkelijker, of zijn er altijd lastige obstakels?

Ieder boek is/gaat anders. Ik werk niet met schema’s, maar bedenk een plot. Er komt een eerste zin in me op en ik ga ervoor zitten. Het verhaal ontwikkelt zich tijdens het schrijfproces. Natuurlijk ben ik vaardiger geworden in het schrijven en weet ik beter waar ik op moet letten, maar het is niet gemakkelijker dan in het begin. Ook niet moeilijker.
Het is iedere keer opnieuw een avontuur en een sprong in het diepe.  Ik hou van dat avontuur.

Wat kunnen we de komende tijd van u  verwachten? Zijn er nieuwe ideeën, voor een thriller, een roman of wellicht iets heel anders?

Ik zit in de afrondingsfase van een nieuwe thriller, die waarschijnlijk omstreeks november zal verschijnen. En ik heb al een begin gemaakt voor een volgende thriller. Ik denk dat er zeker nog een volgende verhalenbundel komt en ik sluit ook een tweede roman niet uit.

Heeft u zelf nog leestips voor de bezoekers van misdaadromans.nl?

De boeken van Linwood Barclay, Hakan Nesser en Bram Dehouck. Dat zijn mannen die begrijpen hoe ze emotionele aspecten van een verhaal moeten beschrijven.

Is er een bepaald boek in de toegevoegde lijst die voor u een zekere ‘meerwaarde’ heeft?

Moeilijk te zeggen. Elk verhaal heeft voor mij iets speciaals, al dan niet gebaseerd op persoonlijke ervaringen. Het zijn allemaal geesteskinderen en ze zijn me allemaal even lief.