In februari 2012 verschijnt 'Tweestrijd', de tweede misdaadroman van Linda Jansma. In 2011 won zij de Schaduwprijs met haar debuut Caleidoscoop. Karina Hanegraaf interviewde Linda over haar nieuwe boek.
Hoe bent u op het idee gekomen om een thriller te schrijven rond het thema “huiselijk geweld”?
Huiselijk geweld is een onderwerp dat voor veel mensen ongrijpbaar is. Men weet dat het bestaat, maar het hoe en waarom blijft altijd in het duister. Nadat ik voor de zoveelste keer een artikel had gelezen over een vrouw die door haar echtgenoot stelselmatig mishandeld werd, maar hulp van buitenaf door diverse oorzaken faalde (en ja, daar valt ook het zwijgen van de slachtoffers onder), ontstond bij mij het idee om een boek te schrijven waarin huiselijk geweld een grote rol speelt.
|
 |
Heeft u onderzoek gedaan naar huiselijk geweld en op welke wijze heeft u dit gedaan?
Ik heb inderdaad onderzoek gedaan naar het onderwerp 'huiselijk geweld'. Tijdens dat onderzoek heb ik met veel mensen gesproken, waaronder hulpverleners, een enkele dader en meerdere slachtoffers. Uiteindelijk bleven vier vrouwen over die mij hun ervaringen tot in detail vertelden. Daaruit heb ik de meeste informatie gehaald om mijn boek te schrijven.
Tweestrijd is het tweede boek dat uitkomt van uw hand, wanneer bent u begonnen met het schrijven van dit boek?
Ik heb dit boek enkele jaren geleden geschreven. Ik begon ermee rond Pasen in 2009 en rondde het zeven weken later af, met Pinksteren. Natuurlijk is er daarna nog best veel herschreven, maar de basis heb ik toen gelegd. |
 |
| Recensie : Karina Hanegraaf over Tweestrijd van Linda Jansma |
Heeft u zelf verwachtingen voor Tweestrijd?
Natuurlijk hoop ik dat het boek dezelfde fijne reacties gaat krijgen als Caleidoscoop. Daarnaast hoop ik dat het onderwerp Huiselijk geweld hiermee een beetje onder de aandacht wordt gebracht. Er wordt nog steeds te weinig ingegrepen als men het vermoeden krijgt dat er sprake is van geweld achter de voordeur.
In Tweestrijd vertelt u de verhalen vanuit het perspectief van Hanna en Sonja, twee heel verschillende karakters. Op welke van deze twee vrouwen lijkt u zelf het meest?
Dat is een moeilijk vraag! Ik probeer altijd zo min mogelijk van mezelf in mijn personages te stoppen. Ik denk dat ik van beiden wel iets in me heb zitten. Het zorgen-voor van Hanna en het niet tegen onrecht kunnen van Sonja. Ik denk dat dat het dichtst in de buurt komt.
Was het een bewuste keuze om het verhaal in de ik-vorm en vanuit deze twee vrouwen te schrijven? En zo ja, waarom?
Ja, die keus heb ik bewust gemaakt. Ik heb het gevoel dat de ik-vorm de lezer het meest bij het verhaal betrekt. Bepaalde dingen kun je op deze manier erg indringend vertellen, waardoor men zelf misschien ook een beetje voelt wat het personage voelt. Op zo’n manier raakt de lezer meer bij het verhaal betrokken en dat is tenslotte wat je als schrijver probeert te bereiken.
Hanna heeft een heftig verleden, hoe ontstaat een persoon zoals zij en heeft ze ook raakvlakken met non – fictieve personen?
Hanna is een personage dat diep beschadigd is door diverse gebeurtenissen in haar verleden. Het had misschien goed kunnen komen als zij Axel niet tegen het lijf was gelopen. Een vrouw zoals Hanna vind je overal, als je maar goed kijkt. De meeste raakvlakken vertoont ze echter met de vier vrouwen die mij hun verhaal verteld hebben. Van de dingen die zij meegemaakt hebben, heb ik er een aantal verwerkt in het verhaal, zoals de vernederingen, het verbod om eigen bezittingen te hebben, de mishandelingen, zowel de fysieke als de psychische. |
|
Heeft u een vast schrijfproces of verschilt dat per boek? En hoe gaat dat dan in zijn werk?
Ik heb geen vast schrijfproces. Ik schrijf wanneer ik niets anders te doen heb. In principe komt het erop neer dat ik er eigenlijk altijd en overal mee bezig ben. Meestal ga ik gewoon achter mijn laptop zitten en schrijf. Ik maak geen schema’s, geen synopsis, ik schrijf gewoon wat er in me opkomt, zonder daadwerkelijk te weten wat er allemaal gaat gebeuren. Het enige wat ik vooraf weet is hoe de hoofdpersonen in elkaar zitten en waar de verhaallijn uiteindelijk naartoe moet. Wat daar tussenin komt weet ik nooit van tevoren. Misschien niet de meest ideale manier van schrijven, maar voor mij werkt het en het maakt dat ikzelf soms ook heel nieuwsgierig ben wat er nog allemaal te gebeuren staat in het verhaal.
Na de uitstekende kritieken rondom Caleidoscoop zijn de verwachtingen voor Tweestrijd hooggespannen. Hoe gaat u daarmee om?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik me daar best zenuwachtig om gemaakt heb. Zelfs na de eerste mooie reacties bleef ik me afvragen of Tweestrijd het wel kon opnemen tegen Caleidoscoop. Gelukkig heeft Ilse Karman, mijn uitgeefster, alle vertrouwen in mijn werk en bleef ze me vertellen dat ik me geen zorgen hoefde te maken. En daar probeer ik dan ook maar naar te luisteren.
Naast het schrijven van thrillers schrijft u ook teksten en werkt u in uw eigen trimsalon. Als u zou moeten kiezen, welke van deze activiteiten vindt u dan het leukst / belangrijkst?
Het liefst schrijf ik vierentwintig uur per dag aan mijn boeken. Ik vind het heerlijk om me terug te trekken in mijn eigen gecreëerde wereld. Maar aan de andere kant vind ik ook veel genoegdoening in mijn werk in de trimsalon. Tijdens het trimmen krijg ik regelmatig hele goede ideeën voor mijn verhalen, waardoor ik ook denk dat het werken in de trimsalon net zo belangrijk is. Want zonder goede ideeën is het schrijven van een boek tot mislukken gedoemd.
Met uw eerste thriller won u de Schaduwprijs, welke wensen heeft u voor de toekomst?
Ik was en ben nog steeds heel blij dat ik de Schaduwprijs gewonnen heb. Uiteraard zou het mooi zijn als ik met een van mijn boeken de Gouden Strop of de Diamanten Kogel zou winnen. Maar voor nu ben ik tevreden als mijn boeken de lezer een paar spannende uurtjes bezorgt. Want daar doe je het uiteindelijk toch voor. |
Twitter
Facebook