Gereserveerd
genoten
Wie in Vlaanderen
en Nederland een beetje geinteresseerd is in thrillers, kan niet
om Stan Lauryssens heen.
Op amper vier jaar lagen vijf misdaadverhalen van hem in de winkel.
Zijn thrillerdebuut kaapte meteen de Hercule Poirot-prijs weg en
sinds vorige maand prijkt hij breed lachend op de cover van het
tweemaandelijks magazine Boek.
De Crimezonelezers
en -recensenten zijn anders niet gek op hem, als ik mag afgaan op
het stemtool van deze site.
Waar bij zijn eerste boek de meningen over de 5 sterren nog gelijklopend
verdeeld waren, bedeelde 80% van de bezoekers zowel 'Rode Rozen'
als 'Doder dan dood' met slechts een of twee sterren.
Misschien, denk ik dan allesbehalve bescheiden, zit ik daar in het
geval van 'Doder dan dood' zelf voor iets tussen.
Dat was het eerste boek dat ik van Lauryssens las, en ik vond het
een prima boek voor al wie zijn voorraad gore moppen en scatologische
taal wou aanvullen.
De "meerwaardezoekers"
(what's in a name) mochten van geluk spreken dat Lauryssens zich
bedient van een flitsend taalgebruik, hadden ze dat toch nog.
En nu is er dan het nieuwste boek, 'Bloter dan bloot', dat verder
gaat waar 'Doder dan dood' eindigde.
Een maffe boevenbende stal twee ton baar geld uit de superbeveiligde
Nationale Bank. Het leek een detail in die vreselijke nieuwjaarsnacht
waarin tientallen mensen het slachtoffer werden van een dolle schutter.
Dat feit is dan ook het eerste waarmee de commissaris geconfronteerd
wordt als hij zijn telefoon op nieuwjaarsdag terug in de stekker
steekt. Het zootje ongeregeld, zoals ik de Moordbrigade uit 'Doder
dan dood' noemde, heeft deze keer veel minder tijd om zich met elkaars
seksleven te bemoeien en ontpopt zich warempel tot een daadkrachtige
groep agenten.
Vooral commissaris Sam wordt mooi geportretteerd. Hij is zich zo
heerlijk bewust van eigen feilbaarheid en dat brengt hem meermaals
tot mooie, melancholische gedachten. Ondanks zijn onhebbelijke gewoonte
om snot tegen de muur te keilen krijg je als lezer sympathie voor
hem, kan je nagaan!
Verder is er in dit boek plaats voor humor, in het genre "wie
niet bekwaam is om aan z'n gat te krabben, kan nog altijd rijkswachter
worden". Naast krachtige oneliners zet Lauryssens ook krachtige
scènes neer. Nergens roert de onderbuik van Antwerpen zich
zo overtuigend als in zijn werk. Met rake beschrijvingen en gevatte
dialogen komen hoerenbuurten, politiekantoren, het justitiepaleis
en gevangenissen tot leven.
Word ik nog een Lauryssens-fan? Geen idee. Ik heb in elk geval gereserveerd
genoten van 'Bloter dan bloot' en ik heb veel zin om het derde boek
in de reeks rond de overval op de Nationale Bank te lezen. Op zich
goede tekens en daarom, na rijp beraad, deze enthousiaste drie sterren-beoordeling. |