naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Het meisje onder de straat - Roslund & Hellström *****

Huiveringwekkend levensecht

Wat een vreselijke man is Ewert Grens! Hij is het hoofdpersonage van het Zweedse duo Roslund & Hellström. Deze twee heren worden overladen met felicitaties en lof, telkens er een maatschappijkritisch boek van hun hand verschijnt. De teller staat momenteel op vier en het voorlopig laatste draagt de titel Het meisje onder de straat. In dit boek is Ewert Grens opnieuw de commissaris van dienst. Het is niet mooi om te zeggen, maar Ewert is een norse, onsympathieke man. Hij is principieel tegen vrouwen in het korps, hij misbruikt zijn bevoegdheid tegen mensen die hij niet mag, hij is een einzelgänger die zelfs niet openstaat voor de goede raad van gewaardeerde medewerkers. Hij is kinderachtig, pietluttig, ongepolijst en heeft een communicatieprobleem. Bovendien is hij gek op de liedjes van Siw Malmkvist, een naam die op youtube voldoende hits oplevert om een oordeel te vormen over zijn muzikale smaak… Hoewel de eerlijkheid hier gebiedt te zeggen dat Siw Malmkvist weinig te maken heeft met smaak, maar alles met herinneringen. De muziek van Siw brengt Ewert terug naar de tijd waarin hij gelukkig was met zijn geliefde Anni. Anni kwam zwaar mentaal gehandicapt uit een auto-ongeluk. Sindsdien verblijft ze als een plantje in een verzorgingsinstelling, waar Ewert haar trouw bezoekt, uit liefde en uit schuldgevoel. Sjonge, wat een hoop regels voor slechts één hoofdpersoon… Dat komt omdat Roslund & Hellström hun hoofdpersonage zo duidelijk neerzetten, dat je hem waarschijnlijk zou herkennen als je hem op straat tegenkwam. Wat is het heerlijk als een personage zo levensecht wordt dat je je zowel aan hem kan ergeren, als begrip kan opbrengen voor de moeilijkheden waarmee hij kampt, privé en professioneel.

In Het meisje onder de straat krijgt het team van Ewert Grens twee onwelriekende zaken op het bord. Op een avond worden drieënveertig kinderen gedropt op het politiebureau. Ze spreken geen Zweeds, ze dragen identieke overalls, zijn onder invloed van solventen, apathisch en bang. Het blijken Roemeense straatkinderen te zijn, achteloos achtergelaten als ging het om afval. Diezelfde avond vindt iemand een verminkt lijk in een ondergrondse gang in een ziekenhuis. In die gang bevindt zich een deur die naar de onderwereld leidt: het ondergrondse buizenstelsel voor riolering, nutsvoorzieningen en militaire doeleinden. In dat buizenstelsel houden zich kwetsbare mensen schuil, verslaafden, daklozen, voormalig psychiatrische patiënten en zelfs kinderen. In deze donkere wereld vol ratten moet Ewert Grens op zoek naar een moordenaar. Hij begeeft zich op onbekend terrein, en daardoor ontaardt het moordonderzoek in een huiveringwekkend kat- en muisspel. Tegelijkertijd poogt de overheid bovengronds een oplossing te zoeken voor de gedumpte kinderen.  Mariana Hermansson, een medewerkster van Grens, komt achter het mechanisme dat de kinderen in Zweden bracht. Net de combinatie van de twee zaken, zowel de gedumpte kinderen als de moordenaar in het buizenstelsel, belet de welmenende westerling om een belerend vingertje uit te steken naar landen die het qua zorg minder goed doen. Ook in het rijke Westen zijn er straatkinderen. De opdracht die in het boek staat, grijpt dan ook echt naar de strot: “Van huis zijn is niet het ergste. Het ergste is dat er niemand is die naar je op zoek gaat.”

De conclusie bij dit boek is dat Roslund & Hellström het weer geflikt hebben. Ze leverden met Het meisje onder de straat een zeer maatschappijkritisch, ogenopenend boek af dat bol staat van mooie, levensechte personages en spannende scènes. Het is een last, een lust en een must om lezen. Een last door de onwerkelijk harde confrontatie met de realiteit, een lust doordat het verhaal je van begin tot eind meesleept en een must omdat geen enkele volwassene blind mag zijn voor de situatie waarin veel kinderen en jongeren zich bevinden. Chapeau voor het vakmanschap en de sociale betrokkenheid van Roslund & Hellström. Dat hun bron aan maatschappelijke problemen snel mag opdrogen, maar dat de inkt van hun pennen rijkelijk mag blijven stromen.