Overtuigende personages in
moeilijk verhaal |
Commissaris Kostas Charitos speelt in meerdere boeken van Markaris
de hoofdrol.
'De zelfmoord van Che' is het eerste in Nederlandse vertaling. De
verschijningsdatum, enkele maanden voor de Olympische Spelen, is
geen toeval.
Het verhaal speelt zich af in Athene, onder andere
rond de bedrijvigheid op de olympische werf. Kostas Charitos raakte
in een vorig boek ernstig gewond. Onder het waakzame oog van zijn
vrouw Adriani probeert hij te herstellen. Lichamelijk lukt dat wel,
maar psychisch heeft hij het moeilijk. De fut is eruit. Lijdzaam
ondergaat hij zijn vrouw die zich uitleeft in best weten wat goed
voor hem is. Hij zit braaf naast haar op de bank in het park en
lepelt braaf haar versterkende kippensoep op.
Dat gedrag had hij
waarschijnlijk zijn hele ziekteperiode volgehouden, als daar niet
die zelfmoord op TV was geweest. Waarom pleegt een succesvolle ondernemer
zelfmoord? Waarom doet hij dat ook nog eens voor het oog van de
kijker? Werd de man gechanteerd? Zo ja, door wie? Door dat obscure
groepje dat het aanzetten tot zelfmoord opeist of door de televisiemaatschappij
die haar kijkcijfers drastisch ziet stijgen?
Deze vragen halen Charitos uit zijn lethargie en hij gaat zijn licht
opsteken bij zijn vroegere collega’s. Niet dat hij daar onmiddellijk
erg gelukkig van wordt, want er blijkt een nitwit op zijn stoel
te zitten. Die maakt hem al snel duidelijk dat hij zijn zieke neus
niet in deze zaak moet steken en hoogstwaarschijnlijk binnenkort
op zoek kan naar een andere job. Wat het schrikbeeld van nog meer
tijd met je vrouw moeten doorbrengen bij sommige mensen al niet
teweegbrengt. Charitos zet alles op alles om de zaak officieus op
te lossen om zo zijn recht op de commissarisplaats aan te tonen.
Charitos’ baas ondersteunt hem hierin: aangezien het niet
officieel is, kan hij zich van de domme houden als het misloopt.
Als het goed afloopt, is dat ook voor hem de gedroomde kans om de
over-relaties-beschikkende nitwit aan de kant te schuiven. Als tegemoetkoming
krijgt Charitos secretaresse Koula als hulpje. Koula ontpopt zich
niet alleen als prima speurster, ze weet ook de spanningen ten huize
Charitos te bedaren. Al snel dient een tweede zelfmoordenaar zich
aan...
Mijn waardering rond dit boek
is dubbel. Enerzijds zijn commissaris Charitos en zijn entourage
een aanwinst voor het detectivegenre. Charitos gaat professioneel
tot op het bot met een charisma dat hem siert. De spanning tussen
hem en zijn vrouw Adriani smeekt om een vervolg. Ik wil graag weten
hoe het verder zal gaan met Koula. Blijft ze -nu Charitos overtuigd
is van haar speurzin en haar inzet in zijn team- het domme vrouwtje
spelen tot ze goed en wel getrouwd is? Dit boek maakt me bovendien
nieuwsgierig naar wat de personages in vorige zaken beleefden. Als
toemaatje krijg je een zeker inzicht in de Griekse samenleving en
dat is wel eens leuk.
Anderzijds is de verhaallijn
onnodig ingewikkeld. Charitos zoekt motieven voor de zelfmoord in
gesjoemel rond Europese subsidies, offshorebedrijven, wanpraktijken
in immobiliën, uitbuiting van bouwvakkers uit Albanië.
Het belerende vingertje, vroeger revolutionair en nu zakenman, is
altijd in de buurt. Als lezer, niet gewend aan Griekse namen, is
het een helse opgave om deze kronkels te volgen. En zonder iets
te verklappen: je inspanningen worden niet beloond. Het is als hard
blokken voor een examenonderdeel en daar dan geen vraag over krijgen.
Conclusie: Markaris schreef
een goed boek met overtuigende personages en ik wil graag een vorig
of volgend boek van hem proberen. Ik hoop dan wel op een iets minder
moeilijk verhaal.
|