Zowel privé als professioneel zit inspecteur Alan Banks in een dip. Hij probeert al klussend in zijn pas gekochte cottage een scheiding te verwerken. Zijn baas Jimmy Riddle lust hem om onbekende redenen rauw en zadelt hem op met allerhande rotklusjes. Zoals dit: de extreem warme zomer legt ruïnes van een onder water verdwenen dorpje bloot en er wordt een geraamte gevonden. Wie is dat lijk? Hoe lang ligt het er al? Is er misdaad in het spel? Zijn er nog kennissen van de dode in leven?
Jimmy Riddle gaat er van uit dat Banks dit onderzoek onmogelijk tot een goed einde kan brengen. Bovendien verplicht hij hem samen te werken met brigadier Annie Cabbot, iemand die ondanks haar talenten weggezet werd naar een onbeduidend provincieplaatsje. Waarschijnlijk niet omwille van haar onbesproken reputatie! Robinson wisselt twee verhaallijnen af. Het ene vertelt over de vorderingen en gevoeligheden van Banks en Cabbot, zowel wat het onderzoek als hun privéleven betreft. Het andere schetst een beeld van een kleine plattelandsgemeenschap ten tijde van de tweede wereldoorlog. In dit dorpje ligt de kiem voor de misdaad die Banks jaren later moet oplossen.
Beide verhalen worden zwak neergezet. De karakters in het boek lukken er slechts een enkele keer in hun status van verzonnen personage te overstijgen. Het opgevoerde dorpsleven blijft oppervlakkig en eenzijdig. Er zitten genoeg interessante mensen in het verhaal, maar Robinson werkt ze wat mij betreft te weinig uit. Zonder al te veel schokkende gebeurtenissen en met enkele ronduit melige beschrijvingen kabbelt het boek naar de ontknoping. Je realiseert je dan wat een gefrustreerde en ongelukkige levens de oorspronkelijke misdaad veroorzaakte. Maar dan is het te laat in het boek om daar als lezer nog veel voeling mee te hebben. Jammer.