Verteerbare hocus-pocus

Elke morgen haast Dolores zich naar haar baantje in de kelder van een ziekenhuis, waar haar onbekwame bazin de hele dag op haar kop zit. Ze sjouwt met medische dossiers en zorgt ervoor dat ze zo min mogelijk opvalt. Ze draagt vormeloze kleren, heeft het minst flatterende kapsel en een bril uit de jaren stilletjes.
Dolores wil helemaal opgaan in de grijze massa en vergeten dat ze ooit Jane Doe was. Jane Doe was zowat Dolores tegenpool. Rijk, graag gezien en goed opgeleid. Als veelbelovende antropologe onderzocht ze magische gebruiken bij vreemde volkeren. Ze maakte op haar reizen ongelooflijke dingen mee die haar rationele geest niet kon vatten. Dat bracht haar meer dan eens op de rand van een inzinking en haar vroegere vrienden en collega’s omschrijven haar dan ook als labiel.
Die vroegere collega’s komen in beeld als er in Miami een gruwelijke moord gebeurt. Het speurdersduo dat op deze moord gezet wordt, Jimmy Paz en Cletis Barlow, beseft al snel dat ze met conventionele denkmethoden de dader nooit zullen opsporen. De moord is -tot en met getuigen met blinde vlekken in hun geheugen- zo bizar, dat ze te rade moeten gaan bij plantentaxonomen en antropologen. Via die specialisten komt Jimmy terecht bij een artikel van de briljante Jane Doe, die enkele jaren geleden zelfmoord pleegde. Die zelfmoord, zo blijkt, werd nooit goed onderzocht.
Intussen slaat de moordenaar voor een tweede keer toe, hij heeft de smaak duidelijk te pakken. Jimmy en Cletis moeten hem kost wat kost stoppen.

Gruber hanteert drie verhaallijnen. Er is het heden van de verborgen Dolores. Zij begrijpt veel eerder dan de anderen welke betekenis de rituele moorden in Miami hebben. Ze is doodsbang en brengt tegelijkertijd haar magisch afweergeschut in stelling. Het mooie aan 'Nachtrituelen' is dat je volledig meegaat in die vreemde hocus-pocus.
Door een lichte basis vol semi-wetenschappelijke vergelijkingen maakt Gruber de magische wereld verteerbaar voor zijn sceptisch publiek.
Daarnaast is er het dagboek van Jane Doe, de antropologe. In een snelle, soms wat overdreven intellectualistische telegramstijl werpt ze licht op wat er tijdens haar research gebeurde. Als lezer begrijp je stilaan wat daarvan het belang is voor het heden.
Laatste lijn is het moordonderzoek van Jimmy en Cletis. Ze vormen een prachtig tweetal. Jimmy is een donkere Cubaan met een macho levensstijl en een dominante moeder. Cletis is wat ouder, erg blank en erg katholiek. In het boek gaat de meeste aandacht uit naar Jimmy, maar Cletis is op professioneel gebied zijn meerdere. Hij is diplomatischer, meer bedreven in het outtheboxdenken en snuggerder. Jimmy is soms jaloers op al die goede eigenschappen van Cletis die hij bij zichzelf niet ziet. Hij doet zichzelf soms geweld aan om toch maar niet uit Cletis’ gratie te vallen. Mooi om zien is dat.
De onvergetelijke karakters, Jimmy, Cletis en Jane, steven via de verhaallijnen onafwendbaar op elkaar af. Ze doen dat in een verhaal vol vaart waarin magie, tovenarij en andere dingen waar wij, nuchtere westerlingen, ‘eigenlijk’ niet in geloven een hoofdrol spelen.
Ondanks deze fantasyelementen is 'Nachtrituelen' bovenal een spannende thriller gelardeerd met strategisch geplaatste cliffhangers en bloedstollende beschrijvingen.