"Boeken zijn er altijd geweest. Ze vormen de enige constante factor in mijn hele sjofele bestaan. Zelfs Sutton, mijn beste vriend, had eens uitgeroepen, ‘Wat heb jij toch met lezen? Je bent verdomme bij de politie geweest.’
Wat een schoolvoorbeeld is van Ierse logica. Ik zei toen tegen hem –en ik heb het sindsdien wel honderd keer herhaald, ‘Lezen brengt me in vervoering.’”
Aan het woord is Jack Taylor, hoofdpersonage in een reeks rond de Ierse stad Galway van Ken Bruen. 'Terreur in Galway' is het eerste en voorlopig enige werk van Bruen in Nederlandse vertaling.
Ik hoop dat daar snel verandering in komt. Het boek had me van bij de eerste bladzijde in de ban en bezorgde me het persoonlijke record 'aantal bladzijden gelezen in bad'. Dat staat nu op honderdendrie.
Om maar aan te geven hoe moeilijk het was om het weg te leggen. Om meteen Taylors woorden te gebruiken: het bracht me helemaal in vervoering.
In 'Terreur in Galway' roept een radeloze moeder Jacks hulp in. Ze wil dat hij de zelfmoord van haar dochter onderzoekt. Sinds hij buitengegooid werd bij de politie is Jack privédetective. Maar veel meer dan rond het onderzoek, draait dit boek rond Jack zelf, rond wat hij denkt en doet en wie zijn vrienden zijn en hoe hij –tevergeefs- vecht tegen zijn drankprobleem.
De zelfmoord raakt uiteindelijk opgelost, maar dat is meer ondanks dan door Jack. Dat lijkt vreemd voor een thriller, maar toch stoorde dat niet. De spanning en dreiging zaten vooral in Jacks vrienden. Sommige van hen hebben zo’n duistere kant dat je de hele tijd bang afwacht wat hun volgende wandaad zal zijn. Jack zelf heeft schitterende gedachten. Vlijmscherp zet hij rake typeringen neer vol zwarte humor en ironie. Dat hij daarenboven een echte boekenliefhebber is, en regelmatig bekende auteurs citeert, zal menig crimeliefhebber tot extra bezoekjes aan de bib stimuleren.
Kortom, een prachtig boek dat erg toegankelijk geschreven is. Het deed me door zijn zwartgalligheid meermaals denken aan de sublieme trilogie van Izzo over Marseille. Jammer genoeg is Izzo dood. Bruen is springlevend en publiceerde intussen al vier Jack Taylor-thrillers. Ik hoop dat meer mensen, net zoals ik, Bruen ontdekken en zullen waarderen, zodat de volgende vertalingen niet te lang op zich laten wachten.
Anders zal ik mijn aangeboren luiheid moeten overwinnen en eindelijk in het Engels gaan lezen. Vijf gemeende sterren