Stemmig verhaal met innemende karakters

Vlak voor de maand van het spannende boek pakt uitgeverij Q uit met een vertaling van de in Noorwegen goed aangeschreven Jørn Lier Horst. Horst combineert het schrijven met een functie als politieman. In Noorwegen staat een hele serie rond inspecteur William Wisting op zijn naam. Het nu in Vlaanderen en Nederland uitgegeven boek, Toen Felicia verdween, is zeker niet het eerste boek uit de reeks, maar met mijn kennis van het Noors is het moeilijk uit te maken welke plaats het dan wel precies inneemt.

Horsts hoofdpersonage, inspecteur William Wisting, is een al wat oudere man. Zijn kinderen zijn het huis uit en samen met vrouw Ingrid leeft hij een rustig leventje. Ze zijn allebei zo gehecht aan die rust dat ze moeilijke gesprekken liefst uitstellen tot het goede moment. Zodoende leven ze rimpelloos, maar tegelijkertijd ook in alle opzichten nietszeggend,  naast elkaar.
In zijn job zorgde zijn bekwaamheid en zijn lange staat van dienst voor een bevordering. Wisting staat aan het hoofd van ervaren collega’s die hij slechts bij uitzondering hoeft bij te sturen. Horst schetst een mooi beeld van het politiekantoor, met een immer zeurende secretaresse, een bekwame vrouwelijke inspecteur waar Wisting stiekem verliefd op is, een nauwgezette technisch rechercheur en een manwijf als adjunct-hoofdcommissaris.

Het is rustig op het politiekantoor. De laatste moord dateert alweer van twee jaar geleden, en bij het begin van Toen Felicia verdween buigt Wisting zich over een graancirkel op een golfveld. Dat is eigenlijk werk voor de Groendienst, maar de politieke vriendjes van de uitbater haalden er de politie bij. De graancirkel verdwijnt onmiddellijk naar de achtergrond als bij wegwerkzaamheden een lijk gevonden wordt. Na enig speurwerk blijkt het om Felicia te gaan, een jonge vrouw die bijna vijfentwintig jaar geleden verdween. Toen dacht men dat ze ergens aan de immense Noorse kust uit het leven stapte, een mening die door de nieuwe bevindingen moet herzien worden. Wisting en zijn team willen voor de verjaringstermijn van de moord (nog enkele dagen) de schuldige te pakken krijgen, maar een nog dringender zaak komt voor hun voeten. Andrea Amalie Lund ging haar toekomstige schoonvader bezoeken, en is nooit teruggekeerd. Wisting verdiept zich in het leven van Andrea en haar kennissen en stuit onverwacht op een verband met de Felicia’s zaak. Uiteindelijk komen alle draadjes netjes samen in een spannende apotheose.

Toen Felicia verdween is een mooi geschreven boek met hoofdpersonages die bijblijven. William Wisting is een rustig, bedachtzaam iemand en zijn speurderswerk weerspiegelt zijn karakter. Daardoor krijg je als lezer wel eens het gevoel dat hij net iets te lang tussen zijn verdachten heen en weer pendelt. Dat geweifel haalt bij momenten de vaart uit het boek maar geeft anderzijds een goed beeld van hoe een politieonderzoek er in realiteit uitziet.