naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
De aangekondigde dood (2004)Janwillem van de Wetering *
Grijpstra en De Gier zijn eersteklas klieren


Peter Römer schreef een scenario gebaseerd op de personages van Janwillem van de Wetering.
De Nederlandse kijker kan in het voorjaar van 2004 beoordelen of dat boeiende televisie oplevert. Wie met het tot boek herwerkte script van Ed van Eeden gehoopt had op boeiende lectuur, moet ik teleurstellen. Wat had ik eigenlijk verwacht?
Wel, dat het boek mij een avondje ongecompliceerde ontspanning zou bieden. Elk mooi karakter, onverwachte plotwending of opgewekte emotie zou meegenomen zijn. Helaas. Niets van dat alles. Grijpstra en De Gier zijn eersteklas klieren. Secretaresse Hetty een kleurloos wicht. De commissaris, ‘de breekbare oudere man’, springt in het gelid als een politieke vriend hem belt, volgt in alles Grijpstra en De Gier, volgt ook aankomend rechercheur Cardozo, maar zou volgens het boek ‘keihard’ zijn. Pfft.
Nochtans hebben een aantal van deze hoofdpersonen ‘een achtergrond’. Die achtergrond wordt over drie paragraafjes uitgesmeerd. Grijpstra verloor zijn geliefde vrouw toen de kinderen nog klein waren. Haar zus nam de zorg voor het jonge gezin over, en uit dankbaarheid is Grijpstra dan maar met haar getrouwd. Het huwelijk is fut- en liefdeloos, de kinderen laten hun tante te pas en te onpas merken dat ze niet meer dan de stiefmoeder is. De dappere Grijpstra zorgt dat hij zo weinig mogelijk thuis is… Moet de lezer uit deze beschrijving sympathie puren voor Grijsptra, de zielenpoot? En hoe rijm je zijn pestgedrag ten opzichte van collega Cardozo met de zorg die hij tentoon spreidt voor een straathond?
Okee, duidelijk: de karakters zijn ongeloofwaardige en vlakke typetjes, G&DG bovendien vrouwonvriendelijk en antipolitiek.
Maar is het verhaal dan tenminste spannend en goed? Welnee. Bijvoorbeeld. Het huis van een politicus wordt beschreven: groot, vrijstaand, omringd door een geweldige tuin met bomen, er staan wel drie auto’s op de oprit. De heer des huizes opent de deur als G&DG aanbellen. Zijn houding is eerst onderzoekend, dan cynisch en daarna -als Grijpstra gewag maakt van het feit dat de buren kunnen meeluisteren- plots geschrokken.
Of deze switchende gevoelens levensecht zijn wil ik nog in het midden laten. Maar de meeluisterende buren… staan ze daar met megafoons aan de voordeur of wat?
Ander voorbeeld. Collega Cardozo vindt met behulp van de computer (verachterlijk ding) twee mogelijke verdachten. Eén ervan zou een extreem-rechtse motorfanaat zijn. G&DG hebben niet veel zin om dat spoor te volgen -want aangebracht door Cardozo, stel je voor!- maar ‘moeten’ van de commissaris. Als ze bij Ernie “De Helm” Meijer aankomen, ontpopt de man zich als een zachtaardige buurtwerker die het beste voor heeft met zijn allochtone buren. G&DG geloven hem blindelings. De getatoëerde letters H A T E op zijn knokkels en de Duitse helm die hij vol trots draagt zijn gewoon… attributen. Wordt verder in het boek geen aandacht meer aan geschonken. Die domme Cardozo toch.
Denk nu niet dat ik er behagen in schep deze recensie te schrijven.
Ik kreeg het boek met een uitermate vriendelijke begeleidende brief van The house of books. Bovendien zat er een gratis introductiefoldertje bij met de titel “Achter de schermen van Grijpstra en De Gier”. Dat foldertje is een erg professionele teaser.
Ik hoop dan ook dat de televisieserie de verwachtingen waar maakt. Het boek dat ik las doet dat in elk geval niet.