IJzersterk begin

Een schrijverscarrière gaat soms snel. De Italiaanse antimaffiamagistraat Gianrico Carofiglio schreef amper vijf jaar geleden zijn debuut Testimone inconsapevole en werd in een klap de populairste misdaadschrijver van zijn land. Het boek kaapte verschillende prijzen weg en ging niet minder dan 300.000 keer over de toonbank. Sinds die tijd krijgt elk nieuw boek, hij schreef er inmiddels vier, een prominent plaatsje in de Italiaanse boekhandel. Als extra duwtje in de rug werd zijn debuut ook nog eens verfilmd. Het moge duidelijk zijn: Italië heeft er een schrijver bij!

“Laten we die Gianrico Carofiglio ook promoten in Vlaanderen en Nederland,” moet uitgeverij Prometheus gedacht hebben. Ze brengen De onbewuste getuige uit in een gloednieuw “Nero-fonds” dat helemaal in het teken staat van de Italiaanse literaire thriller. Al wie daarvan houdt, moet de volgende maanden de boekhandel (of de site van Prometheus) in de gaten houden, want er is nog meer lekkers op komst.

Over lekkers gesproken, lekker is hoofdpersonage Guido Guerrieri zeker. De man is advocaat, en zijn lotgevallen trekken je onmiddellijk het verhaal in. De laatste tijd liet hij zich in met dubieuze zaken. Hij kreeg een arts vrij die een jong meisje liet sterven omdat hij haar buikvliesontsteking aanzag voor menstruatiepijn en hij verdedigde allerhande crapuul die uit dankbaarheid nieuw crapuul aanbrengt. Deze zaken brengen veel geld in het laatje, maar bezwaren zijn gemoed. Arbeidsvreugde is ver te zoeken en Guido sleept zich door de dag. Als op een avond zijn vrouw hem meedeelt dat ze van hem wil scheiden, stort zijn wereld helemaal in. Guido Guerrieri balanceert op het randje van een depressie en moet afrekenen met paniekaanvallen en huilbuien.

Gianrico Carofiglio toont zich een groot schrijver als hij de gevoelens van Guido neerzet. Puntgaaf, met veel gevoel voor humor, cynisch, afstandelijk en betrokken tegelijk: het is een plezier om lezen en De onbewuste getuige heeft daarmee zowat het sterkste begin van wat deze recensent de laatste tijd onder ogen kreeg. Maar met een prachtig, sterk karakter alleen schrijf je geen spannend boek, er hoort ook nog een verhaal rond. Na dat geweldige begin is het jammer te moeten vaststellen dat Carofiglio daar de mist ingaat. De plotlijn die het hele verhaal zou moeten dragen, draait rond een Senegalese strandventer. Hij wordt ervan verdacht een negenjarig jongetje te hebben misbruikt en vermoord. De argumenten waarop hij vastgehouden wordt, zijn erg mager, en dat heeft waarschijnlijk meer met een gebrek aan inspiratie van Carofiglio te maken dan wel met het falende Italiaanse rechtssysteem. In elk geval wil Guido Guerrieri de man verdedigen, hoewel: hij moddert eigenlijk maar wat aan. Hij leest de gerechtelijke stukken, herleest ze, hoopt daarin op een bepaald moment een contradictie te gaan zien, wordt intussen verliefd op zijn nieuwe buurvrouw, maakt van vreugde lekkere gerechtjes klaar, zijn buurvrouw moet afrekenen met een drankprobleem, blijkt ook nog ooit rechten gestudeerd te hebben en mag daarom naast Guido zitten in de rechtbank, … Enfin, na het sublieme begin van De onbewuste getuige is de verhaallijn eerder een allegaartje van minder ter zake doende feitjes.

Desalniettemin is het een mooi begin van een nieuwe serie. Het hoofdpersonage Guido Guerrieri komt uiteindelijk gelouterd uit de strijd, helemaal klaar om aan te treden in een volgend boek. Je kan De onbewuste getuige dan ook het best zien als een prettig leesbare kennismaking met Guido, in de verwachting van nieuwe en sterkere avonturen!