Charles Den Tex beschikt over een ongelooflijk schrijftalent. Bijna al zijn thrillers werden genomineerd voor de Gouden Strop, en twee ervan haalden die prestigieuze prijs ook effectief binnen. De laatste keer was in 2006, met De macht van meneer Miller. Zelfs de Vrij Nederland Detective & Thrillergids waardeerde het boek met vijf sterren, wat hoogst uitzonderlijk is.

Binnenkort, in mei 2008, komt Cel uit, de nieuwste thriller van Den Tex. Michael Bellicher, de pechvogel uit De macht van meneer Miller, speelt de hoofdrol. Hoog tijd, vond ik, om zelf eens kennis te maken met een Den Tex product en misschien best meteen met die meneer Miller, kwestie van in mei de voorgeschiedenis van Bellicher mee te hebben…

Sjonge. Wat een boek! Wat een verhaal! Wat een vaart! Ik begon eraan op een zonnige zaterdagmiddag in de veronderstelling dat ik een uurtje zou lezen en dan wat in mijn huis zou rommelen. Dat uurtje werd al snel de hele middag, na het eten werd de vooravond aan het boek gespendeerd, ’s avonds was er een leuke detective op de televisie, maar daarna moesten die laatste honderd pagina’s er toch echt aan geloven. Om half één ’s nachts sloeg ik het boek toe. Wat een fantastisch, geloofwaardig, verbijsterend verhaal. Wat heerlijk om zo bijna een hele dag in de ban te zijn van één boek en alles rondom je te vergeten. Want zo’n boek is De macht van meneer Miller. Een alle-adjectieven-volstaan-amper-om-te-zeggen-hoe-geweldig boek.

Misschien overdrijf ik. Als dat zo is, dan komt dat omdat ik echt gegrepen ben door het verhaal en door de vlotte, vrolijke schrijfstijl van Den Tex. Ik vraag me zelfs af of ik nou één van de laatste thrillerliefhebbers ben die dit boek nog moest lezen. Want hoe verschrikkelijk stom is het om dat boek al die tijd ongelezen in de kast te hebben staan. Zo’n prachtboek. Het kan toch niet dat er nog mensen zijn die dit boek niet lazen? Dat zou godgeklaagd zijn.

Zoals gezegd is Michael Bellicher het hoofdpersonage. Bellicher werkt bij een vooraanstaand, wereldwijd actief consultantbureau. Op een dag haalt hij zijn broer van het vliegveld, en om een reden die later duidelijk wordt, raakt hij uit balans. Het gevolg is dat hij zich gedurende drie dagen lazarus drinkt en letterlijk en figuurlijk van de wereld is. Zijn baas kan er niet om lachen en Michaels ontslag lijkt een kwestie van uren. Uit schrik voor een gedeactiveerd toegangspasje verlaat Michael het bedrijf niet, maar sluit hij zich op in de kantine. Hij wil de volgende morgen opnieuw met zijn baas praten en hij hoopt tegen dan een troef in handen te hebben die de ontslagdreiging wegneemt. ’s Nachts is hij ongewild getuige van een misdaad. Michael beseft dat niemand hem zal geloven en dat hij op zoek moet naar bewijs tegen de daders. Hij duikt onder en met een paar vrienden neemt hij het op tegen de ongrijpbare meneer Miller, een wijdvertakt computernetwerk dat aanstuurt op een confrontatie tussen christenen en moslims.

Ik wil niet in herhaling vallen. Maar dit boek is een klasse apart. Alles in het boek klopt, het is een echte pageturner, het barst van levendige, spitse dialogen, het zit vol vaart en actie, het hoofdpersonage is een gewone man in ongewone omstandigheden, het is geloofwaardig en bevattelijk… Dit boek wordt een klassieker. Stél dat er nog iemand zou zijn die het nog niet las: De Geus bracht het onlangs uit in een goedkope editie. Uren ongebreideld leesplezier voor €10 is een koopje. Ik kan niet zeggen hoe nieuwsgierig ik intussen ben naar Cel. Nog enkele maandjes wachten…