naar start | a | b | c | d | e | f | g | h | i | j | k | l | m | n | o | p | q | r | s | t | u | v | w | x | y | z  
Bloed van mijn bloed (2007) - Ake Smedberg ***

Verrassend plot

Smedberg is als auteur van vele markten thuis. Voor hij in 2001 zijn eerste misdaadroman Verdwijningen schreef, had hij al diverse dichtbundels, literaire romans en verhalen op zijn naam staan. Een ervaren en beslagen iemand, zou je denken, maar zijn nieuwste thriller, Bloed van mijn bloed, overtuigt niet helemaal.

In Bloed van mijn bloed zitten twee hoofdverhaallijnen. Eerste lijn draait om John Nielsen, een journalist die ook al meespeelde in Verdwijningen. Hij kreeg een doodsbrief van zijn oude vriend Lasse Henning die plots stierf door een hartaanval. Dit wijst John Nielsen zo op zijn eigen sterfelijkheid dat hij zich met lood in de schoenen naar de begrafenis sleept. Daar vertelt de vrouw van Henning dat die er de laatste tijd een verborgen agenda op nahield. John krijgt het gevoel dat hij zijn vriend helemaal niet kende en daarom wil hij met een aantal mensen over Henning gaan praten. Tegelijkertijd ontwikkelt zich een tweede verhaallijn. Daarin treden drie politiemensen aan, Leif Ahrén, Knut Rydalen en Sandra Mattsson. Ze onderzoeken de moord op een jongeman die naakt werd achtergelaten op een illegale stortplaats.

In het begin komt het verhaal stroef op gang, compleet met knullige dialogen, houterige personages en vage beweegredenen. Dat een journalist het leven van zijn dode vriend gaat uitspitten op basis van een oude foto lijkt vergezocht. De karakters van de drie politiemensen worden heel summier beschreven en met twee ervan doet Smedberg bijna niks meer. Deze personages spreken niet onmiddellijk aan en de verhaallijn blijft lang duister. Door deze factoren is het moeilijk om in het verhaal te raken. Maar niet getreurd: er is beterschap op komst! Vanaf het moment dat de twee verhaallijnen in elkaars buurt komen, krijgt het verhaal een flinke vaart. Dan blijkt dat Smedberg je meer dan eens op het verkeerde been zette, de moeilijkste puzzelstukjes vallen op hun plaats en het boek eindigt met een plot om je vingers bij af te likken. Dat laatste stuk maakt erg veel goed. Laten we het erop houden dat Smedberg een begenadigd auteur is, die nog wel het trucje onder de knie moet krijgen om zijn lezers vanaf de eerste pagina te intrigeren en te boeien.